Als je er lang blijft, zie je ze vliegen

(Nu maar eens een schrijfsel met tekst en foto’s afgewisseld. Ik zag het ergens anders en dacht dat dat misschien ook wel een leuk idee was. Ik hoor graag de reacties.)

Vandaag redelijk vroeg op pad want men zegt dat het vanochtend zonnig is en in de middag zal het er niet beter op worden. Dus vertrekken we met zon, voor de etappe van het Wadden Wandelen, nu langs de oostkust van Texel. We zetten de auto in De Cocksdorp en gaan richting de zee. De zee, altijd weer een prachtige aanblik.

Het eerste stukje voert door een klein bebost gebiedje met heel veel vogels en bloemen. We kijken onze ogen uit. De wilde hyacinten zijn zo mooi en gelukkig zien we dat het fluitenkruid ook al weer in aantocht is.

Even later moeten we met een kabelveerpont het Eierlandskanaal oversteken. Ik had er naar uitgekeken. Vind ik altijd leuk, wat gekkigheid. Tjonge en dat viel wat tegen. Met vereende krachten trekken we ons het water over met de ietwat scheef hangende pont. Uiteindelijk blij dat we er zijn en dat we het voorlopig even niet weer hoeven te doen. Als we aan de overkant zijn moeten we even bijkomen.

Zittend op de trap eten we een broodje. Och en wat er dan allemaal niet voorbij komt. Zoveel prachtige vogels. Roofvogels in de lucht, roodstaarten, ganzen. De leeuweriken zingen de longen uit hun lijf. Hetty zegt nog; dat ze niet eens een keer achter adem zijn?! Ze twinkelen maar door (zingen kan ik het niet noemen) dat het een lieve lust is en stijgen ondertussen ook nog steeds verder en verder, de blauwe hemel tegemoet. Als dat niet het geluid van voorjaar is, dan weet ik het ook niet meer.

Ach en jongens wat is dit Nederland op zijn best. Beoordeel zelf.

We lopen ook hele einden langs de zee, over en onderaan de dijk. Het verveelt nooit. Af en toe kom je dan langs kleine natuurreservaten en zijn we nog wat meer dan anders alert op vogels. En wat zien we vandaag veel soorten. En wat zijn ze mooi. Wat hebben we een fantasievolle God met humor. Soms is het even stilstaan en zitten op de dijk, in het gras. Wat kan je genieten van zoveel moois, daar kan geen dierentuin aan tippen. Als we weer eens staan te fotograferen aan de rand van een fietspad zegt een meneer tegen zijn kinders: pas op, vogelaars! Oké, hoe ziet een vogelaar er uit en wat doet deze precies? Wij vinden het wel grappig.

We lopen vandaag ook door wat dorpjes Oost, Oosterend en Oudeschild. Wisten jullie dat Texel een heus VOC verleden heeft? En het mooie is dat er toch nog wat zaken uit die tijd overgebleven zijn en de dorpjes ademen, denk ik daardoor, sfeer. De prachtige kerk van Oosterend, uit de 12e eeuw bv. ligt bijzonder mooi in het centrum van het dorp.

Het laatste deel is weer langs het wad. Wat vinden we de luchten en de wolken geweldig. Er fietst ook een meneer voorbij vandaag en die zegt iets wonderlijks. (Wat ons betreft dan he.) “Tjonge, wij fietsen al zo’n lang stuk over dit fietspad. Als je dan dit loopt zie je een uur niks anders dan dit?! Kan het zijn dat hij iets anders ziet dan wij, terwijl we hetzelfde zien? Aangekomen in de haven van Oudeschild eten we nog een appeltje op een bankje in de zon. Even resumerend hoeveel we hebben gezien vandaag en even zoveel genoten. Wat een zonovergoten zondag! Letterlijk en figuurlijk. Het voelt soms alsof je kan vliegen.