Blijf thuis!

Lekker de zondag beginnen met uitslapen tot 8.15. Rustig aan ontbijten en de kerkdienst volgen in een huispak, warm bij de kachel. Het konijn, de merels en koperwieken blijven van de partij terwijl het “zwembad” naast ons huis steeds groter wordt. Op de TV en radio wordt gewaarschuwd niet uit huis te gaan als het niet echt hoeft. Tja wat hoeft echt?

We lezen bij onze lunch de volgende overdenking:

“ ‘Wacht op de Heere. Ja, mijn ziel, wacht op de Heer.’ Het zijn de woorden van de dichter van Psalm 130. Wachten. Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik ben er zelf geen ster in. Al snel probeer ik het op een andere manier op te lossen. Maar Psalm 130 speekt over het wachten op God. Over God verwachten en over hopen op Hem.

Ik verwacht de Heere,
mijn ziel verwacht Hem
en ik hoop op Zijn woord.
Mijn ziel wacht op de Heere,
meer dan wachters op de morgen,
wachters op de morgen.
– Psalm 130:5 – 6 (HSV)” (zie link)

We gaan toch op stap voor een zondagmiddag wandeling vanuit ons huisje. Het Roosduinen en Landweersdijk Boswachterspad. 7 km uitwaaien. Het kost even wat tijd ons in het regenpak te hijsen en alles vochtdicht te verpakken. Het is een mooie wandeling door duingebied, heide en bossen. We komen nog paarden en Soayschapen tegen. (Wie weet hoe dat uit te spreken?)  Leuk weetje is dat ze lammeren zonder hulp van de mens en zelf de wintervacht verliezen, dus scheren niet nodig. Bij uitstek dus geschikt om in de zetten voor bosbeheer.

De zon komt nog even door het grijze wolkendek en de helft van de wandeling lopen we zelfs zonder regen. De duinmeertjes zijn mooi en zo verschillend van kleur. Ook de vegetatie eromheen is bijzonder. Het IJslandse mos, iets op veenmos lijkende rode sprietjes en de uitbottende duindoorn.

Er is ook nu weer van alles te zien. Een boom geplant aan waterstromen die we spotten vanaf de Ballumer Stuifdijk. Vaak herken ik dingen in de natuur maar mogelijk is mijn fantasie ook wat aan de grote kant? 😉

Het helmgras staat stevig in de wind. En ook dat vindt ik mooi van kleur en beweging. We komen veilig weer thuis na 2 uur uitwaaien.

“De woorden wacht op de Heere heb ik regelmatig tegen mijzelf gefluisterd. Soms, en juist, tegen de tranen in. Fluister je mee? En zing je dan ook mee?

Ik zie uit naar de Heer.
Ik zie uit naar de Heer.
Mijn ziel ziet uit naar Hem en verlangt naar zijn Woord.

Wij verwachten vol verlangen de Heer.
Hij is onze hulp en ons schild.
Ja, om Hem is ons hart verblijd,
Op zijn heilige naam vertrouwen wij.”

Moeten we mogelijk niet wat meer en vaker vertrouwen op Hem? Dan pas kom je thuis!