De oude beeldentuin wordt uitgebreid

En ja, ook indirect weer door de Bas van der Goor Foundation is er weer wat op mijn (ons) pad gekomen (naast culinaire, cultuur, natuur  verrassingen en plasgootje bv.).Dat pad ga ik nu letterlijk in de komende weken proberen te bewandelen. Via de BvdG want daar hoorde de 1 weer van de ander dat dit pad bestond. De Walk of Wisdom.

We hadden de aanduidingen ook al gezien tijdens het wandelen van de N70 en toen was de wens geboren. En heel langzaam maar zeker werden plannen gemaakt. Eerst was het goed voor training voor de Camino. Nu is het uiteindelijk uitgegroeid tot onze eigen Camino in eigen land. Het is denk ik wel goed om vooraf jullie mee te nemen achter het idee van de wandeling en wat het voor mij betekent op dit moment, juist nu ik in de startblokken sta. Misschien is het goed en leuk ook eens op de site te kijken? https://walkofwisdom.org/ Mogelijk is het ook wat voor jou/ u? De Walk of Wisdom is een pelgrimage van ongeveer een week lopen (voor ons 9 dagen, als alles goed gaat) met telefoon en internet zoveel mogelijk uit. De tocht is niet gekoppeld aan een religie en gaat uit van de gedachte dat alle mensen onderdeel zijn van dezelfde planeet en hetzelfde leven. Veel mensen lopen het niet in 1 keer maar in verschillende etappes. Soms uitgesmeerd over enkele maanden en jaren zelfs. Het grote plan, van de organisatoren is: één gemarkeerde Walk of Wisdom in elk land van de wereld. De organisatie is alvast begonnen met een pioniersroute van 136 kilometer rondom Nijmegen – de WOW Nederland. Je loopt dus een rondje en dat is precies waar het bij een Walk of Wisdom over gaat: wat je als mens met een reis doet, is veel belangrijker dan waar de reis naar toe is gegaan. Voor mij is dat: het doel van mijn reis is zeker, HOE ik er kom daar kan ik heel veel mee. Ben ik een richtingaanwijzer?  Houd ik bij plezier en zorg steeds mijn doel voor ogen? Geniet ik optimaal van de reis en ben ik steeds verwonderd en dankbaar voor wat op mijn pad komt?

Het hart van de route is het symbool van de Pelgrim. Dit symbool staat voor de verbondenheid tussen mens en aarde en is ontworpen door het kunstenaarsduo Huub en Adelheid Kortekaas. Hetty en ik hebben er allebei een speld van gekregen voor op de rugzak of kleding. Ik zie er een engel-pelgrim in. Met armen als bladeren, verwijzend naar hoe we 1 kunnen zijn met de natuur. Wijzend, de armen geheven naar God. Fijn dat een ieder er zelf van kan maken wat men wil, toch? De kunstenaars zeggen hierin de mens op te roepen tot medeverantwoordelijkheid voor de schepping. “Door je zelf tot bloei te laten komen, geef je mede vorm aan de ontwikkeling van het grotere geheel. Door mee zorg te dragen voor het grotere geheel, koester je de omstandigheden waarin jezelf tot bloei kunt komen. Alle mensen zijn een zaailing van Moeder Aarde met ieder een eigen, unieke kiemkracht.” 

Ik zou het verhaal wat anders willen omschrijven: “Ieder mens is een schepsel van de Vader. Een radertje in Gods grote plan, zoals ik laatst iemand hoorde zeggen. Mozes is daar een mooi voorbeeld van. Zelf zijn we niet het belangrijkste. Dat is wel het grote plan; waar God ons een onmisbaar deeltje van laat uit maken. Uiteraard willen we zuinig zijn op die mooie aarde die Hij gemaakt heeft en dragen we de verantwoording daarvoor.” Het symbool komt trouwens ook terug als routemarkering.

Het tweede symbool van de Walk of Wisdom is de pelgrimsveter: een schoenveter waaraan je tijdens het lopen elf vogelringetjes verzamelt. In elk van de 11 gemeenten krijg je een vogelringetje met de naam van de gemeente. De ringetjes samen zijn het bewijs dat je de route hebt gelopen. Aan de pelgrimsveter zit een uniek metalen vogelringetje met ons inschrijfnummer. Want unieke mensen zijn we toch echt 😉. We gaan zien hoeveel we kunnen verzamelen tijdens deze wandeling. Nadat we nu bijna 2 maand geleden ons hadden ingeschreven kregen we naast speld, veter, routeboekje, overnachtingsadressen ook een handleiding toegestuurd. Hetty en ik hebben eerst heel wat uurtjes zitten puzzelen en bellen/ mailen om alles rond te krijgen. Als een B&B vol zit moet je, wat km meer, of minder inplannen. Is er geen supermarkt in de buurt van de camping dan wordt het spannend hoe we gaan ontbijten en dineren. Worden het crackers of op een houtje bijten? Er zitten wel wat onzekerheden in dit avontuur. Ook een rugzak pakken voor 9 dagen en nachten heeft enigszins iets spannend in zich. Zeker voor mij als mens met diabetes. Wat moet nu echt mee? Wat kan wel thuis blijven? Wat extra spullen meenemen, is eigenlijk geen optie, de rugzak zit snel vol. Ik ga er nog hoofdbrekens over krijgen denk ik. Maarrrrrrrrr ik durf het aan nu! Dat was 2 jaar terug een ander verhaal geweest. Vertrouwen is gegroeid. Als laatste wil ik nog even de handleiding met jullie delen.

“De Kleine handleiding voor de moderne pelgrim.

Maak voor vertrek een selfie en laat
je mobieltje dan voor wat het is. Nu ben je alleen

bereikbaar voor jezelf. Jouw eigen batterij dient opgeladen.
Je valt in voetstappen van hen die voor jou gingen en toch

voelt deze tocht als nieuw. Reis lichtvoetig. Een kaart je gids
waarop de omtrek van een duif in volle vlucht de weg markeert.

Wees herkenbaar aan je bagage, die nauwelijks is, het meeste
draag je in hoofd en hart, die oude beeldentuin. Voeg vogels toe die als een partituur op draden zitten. Ontcijfer
het voor jou gecomponeerde lied. Rijg de ringen aan je koord.

Nader na dagen over de velden je bestemming.
De verte laat je traag uit wuivend landschap los.

Maak bij thuiskomst nog een selfie. Zoek de verschillen.
Je bent tot hier gekomen.”

Frouke Arns

Het lijkt me mooi om met jullie lezers wel wat te delen over deze reis. Hoe we weer in Nijmegen aan zullen komen. Toch wil ik het ook beperken zodat ik niet een groot deel van de avond na de wandel-dag op mijn mobiel ga zitten. Helemaal zonder doen we niet, contact met thuisblijvers is te belangrijk. Het idee om nu te doen is: 1 beeld, 1 anekdote per dag delen. Dan kunnen ook jullie zelf misschien iets nieuws ontdekken. Bedenken, raden, leren? We gaan zien wat het hoofd en het hart te dragen krijgt. ‘Het avontuur dat een pelgrimage is, is net zozeer een innerlijk avontuur als een uiterlijk avontuur. Ook binnen in je kan het regenen en stormen, kan de zon schijnen en droog je weer op. Dat is de kracht van het avontuur. Iedere keer groei je daar als mens van.’ Dit laatste uit: ‘Wandelen naar wijsheid: lessen voor de pelgrim’ van Thomas Hontelez

En nu maar hopen dat het in die beeldentuin, als wij voorbij wandelen, een beetje droog is en mogelijk de zon schijnt?!