Doen wat kan en wat kan, doen!

Beste vrienden, broers, zussen, sponsoren en belangstellenden.

De donkere dagen na kerst; dagen om bij de kachel te zitten, bij de boom en in mijn geval ook bij de Playmobil kerststal. Ik zat wat te denken aan het afgelopen jaar en hoe dingen zo heel anders zijn gegaan dan verwacht. Geen reis naar Spanje, geen vakantie in het buitenland, geen 4 dagen in de week naar Zwolle voor mijn werk. Ik heb al lang niets aan jullie sponsoren laten weten en toch sta ik (ook letterlijk) niet stil.  Het trainen met de groep staat in “onderhoudsstand”. Dat wil zeggen; niet naar grote afstanden toe trainen maar de conditie vast houden zoals het was. Dat lukt me aardig moet ik zeggen. Toch is de motivatie wel anders. Nog niet echt trainen ergens naar toe. Zal ik in juni kunnen/ mogen gaan? We moeten nog steeds maar afwachten. Wat heb ik ondertussen gedaan? Nou, ontelbare wandelingen afgewerkt en toch ook nog weer vele nieuwe plekjes in Nederland ontdekt. Het onderhoudsschema hangt in de keuken aan het prikbord. Stiekem mag ik wel zeggen dat we meestal meer doen dan wat moet. Heel soms zit er een week tussen dat we stil staan maar dat wordt de week erna vaak weer ruimschoots ingehaald. Er zijn ondertussen nieuwe wandelschoenen gekocht. Ik dacht dat ik het zou gaan redden met de schoenen die ik droeg maar ze bleken nu toch af. Na een paar wandelingen met natte koude voeten kon het toch echt niet meer. Ben bezig de schoenenspeciaalzaak Schutrups in Exloo in te zetten voor mijn promotie maar ik merk dat de tijd waarin we zitten, op alle fronten niet meewerkt. Jammer, ik wil zo graag dat ik voor de foundation nog wat extra inkomsten kan genereren. Zodat ze hun goede werk, niet alleen voor mensen met diabetes, door kunnen zetten. Want juist ook dergelijke goede doelen hebben het extra lastig nu. Wat gaat er heel veel stuk, wat we ons mogelijk nu nog niet realiseren. Op de langere termijn gaan we nog veel merken van wat er juist nu in deze tijd niet gebeurt. 

De boodschap die de Bas van de Goor foundation uitdraagt is zo belangrijk, zeker nu. Afgelopen weken ook weer met studenten besproken wat je eigen rol kan zijn in het hebben van een goede gezondheid. Uiteraard heb je niet alles zelf in de hand maar hoe groot je eigen invloed is weten heel veel mensen niet meer in deze tijd. Waardoor zijn we dat onderweg verloren? Bijvoorbeeld dat je voor hoge bloeddruk en hoge bloedsuikers in bijna 100% van de gevallen (type 2) geen medicijnen nodig bent. Een wetenschappelijk bewezen gegeven en toch lijken we dit niet te willen weten. Wat maakt dat? Waarom lukt het ons niet om er mee aan de slag te gaan? En dat we heel veel aan onze weerstand kunnen doen. Dat daardoor mondkapjes, handen kapot wassen en vaccins in het geheel niet nodig zijn? Dat zou wat zijn toch? Willen we deze boodschap horen of gaan we toch voor de gemakkelijke weg? Ingewikkelde vragen die me bezighouden. Juist omdat ik in de afgelopen maanden daar meer mee bezig ben geweest dan ooit in mijn leven.

Maar goed dat terzijde, toch wil ik ook juist hierom de foundation steunen. Zij dragen ook uit dat we zelf letterlijk en figuurlijk in beweging moeten komen. En dus het verschil kunnen maken. Jammer dat ik ook aan mijzelf merk dat minder bewegen en meer thuis zitten zo super slecht is voor mijn lijf. Ik zie het natuurlijk terug in de bloedsuikers maar ook in mijn gewicht en conditie. Herkenbaar voor velen van ons denk ik? Strava (de app waar ik mijn trainingen op bij houd) melde wel een bijzonder jaar. Van de 365 dagen die een jaar telt, heb ik er 85 met wandelen doorgebracht. Het hoogteverschil wat ik hierbij overbrugde was toch nog 6128 meter, in dit platte Nederland nota bene! En die totale aantal kilometers, tjonge: 1138 in totaal. Waar had ik helemaal naar toe kunnen lopen met de benenwagen?

Het voornemen is nu, bij de start van 2021, de zaken nog weer meer en beter op te gaan pakken. Ondanks alles. Doen wat kan en wat kan, doen! En mogelijk de behaalde resultaten van 2020 verbeteren? Ik ga ervoor. Dus ga ik vanaf januari weer trainen met de groep en ondertussen blijf ik met mijn zussie kilometers vreten. Ook hoop ik in het nieuwe jaar weer andere sponsormogelijkheden te ontdekken en aan te boren. Ik heb nog 300 euro te gaan. Gaat het lukken? Gaat de challenge in juni door? Mag ik mee op reis? Spannende vragen maar ik probeer de moed erin te houden. En als het niet gaat, nou dan gaat het niet. Dan zal er vast iets anders voor mijn voeten komen om te doen. Blijven jullie ook doen wat kan en wat kan, doen!  Gam zeh ya’avo, hineni!

Een symbolische Cornonaproof knuffel voor jullie allemaal om 2021 goed te beginnen.