Doodstil

Na gister een verdrietige dag, is het fijn vandaag uit te waaien.
De voorjaarvakantie is begonnen dus hebben we de tijd en het geluk weer verder te kunnen met het kustpad. Ze voorspellen wel storm Dennis maar we gaan er voor. Immers de training voor de Camino moet ook door.
We starten ons “avontuur” in Emmen bij de bushalte. Dan per bus naar ’t stad en treinend naar Usquert.
Daar een kort gesprekje met een echtpaar, zij willen daar een rondje dorp doen. Hij loopt zeer moeizaam met 2 stokken. Ze vragen wat wij gaan doen, we zien er zo doorgewinterd uit. Als we wat vertellen verzucht mw. “als je goed kan lopen is dat prachtig om te doen”. We nemen ons maar weer eens voor dankbaar te zijn voor elke dag dat het lukt wat je zo graag wenst te doen.
We aanvaarden de wandeling, ik incasseer een hypo en we trotseren de wind op een jaagpad langs het Boterdiep. Langs een oude steenfabriek waar de sneeuwklokjes uitbundig bloeien.
Vlak voor Uithuizen, net voorbij Doodstil hebben we onze eerste echte stopplek in een “schoelhuusje”. Gezellig!
Bij de Menkemaborg gaan we voor een koppie soep. Helaas alle soep is op om 14.00. Nahja! Thee dan maar.
Dan richting Roodeschool langs de uitgestrekte wegen van het Hoge land.
Overal zien we de kerktorens aan de horizon, de enorme boerderijen langs de wegen en de akkers met klompen klei.
We klauteren het viaduct van de N47 op en zijn achter adem ook door de harde wind. (En weer een hypo)
Nog 3 km te gaan. Soms even in de luwte van een boerderij, even later weer rechtop in de wind. We komen er, bij onze B&B, waar we ook kunnen eten. Dan duiken we daarna in bed. Veilig binnen waar het buiten heftig waait. Het is verre van dood stil………..