Eiland 3, Schylge
Read bin de wolken,
Blaue is de lucht,
Geel bin de helmen,
Griën is et ges,
Wyt is et sân,
Dat bin de kleuren fan Schylgerlân
Gisteren liepen we al een trage tocht, om er even in te komen. Maar vandaag was het dan weer zover: Wadden Wandelen, nu op Terschelling. Het was fijn om na 3 uur treinen en 2 uur varen aan te komen op het eiland. Letterlijk en figuurlijk ver weg van huis, ver weg van het gewone leven. En nu naar ik hoop, even ver weg van stress en gepieker. Loslaten en daarom lezen we deze week ook een speciaal boekje. Iedere dag met: Vaste grond; voor een leven in vertrouwen.
Als we op pad gaan is het grijs en grauw en toch is het heerlijk om buiten te zijn.
Eerst een stuk over de dijk met zicht op het wad. Het is nu vloed en dus weer een totaal ander gezicht. Toen lag het droog en hebben we even heerlijk vogels gespot.
Nu is het grauwe, grijze water met bijpassende wolkenlucht zeker even zo mooi.
Even later lopen we naar de kerk van Hoorn. Achter de kerk, op een bankje achteraan op het kerkhof, drinken we koffie met een broodje. Wij vinden kerkhoven fijn om te zijn. Stil. Stemt tot overdenken en vooruit zien. Tijdens de pauze merken we dat de kerkdeuren zijn open gegaan. We hebben geluk, elke dag 1 uurtje open. Nu kunnen we ter kerke in het oudste kerkje van Terschelling. Even tijd voor een praatje met de mw. die op zondag aan de beurt is op de kerk te passen. En tijd voor een kaars en wat foto’s van het mooie intérieur. Fijn!
Het is verder wandelen door afwisselend landschap. Heide, bossen en overal hoge en lage duinen. Dus de beenspieren weten weer dat ze er zijn.
Na de Formerumerbossen lopen we Midland binnen. De bossen kleuren nu langzaam geel. De heide is uitgebloeid maar ook dat is een mooi gezicht.
Midland is het toeristische centrum van het eiland zegt ons boekje maar je kunt er een kanon afschieten. Niets te zien of te doen. Verder dus maar weer. We beklimmen 2 x een enorme duin-trap en bij het Duinmeertje van Hee genieten we volop van het uitzicht. Het is bijzonder op sommige punten het hele eiland te kunnen overzien met aan de ene kant het wad en aan de andere kant de Noordzee.
Dwars door de dichte, donkere bossen lopen we op West-Terschelling aan. Die hotels, jammer van het aanzicht. De haven met de oude huizen zijn wel weer het aanschouwen waard. De zon doet heel af en toe een knipoog door het dichte wolkendek. Voor de foto net genoeg om de gouden gloed te laten zien. Het zilver in het water. Rijkdom voor je ogen.
En het wad is zo mooi! Telkens nieuw en verrassend. Als we de bocht omlopen langs de jachthaven zien we een hele groep kramsvogels. Terwijl ze zich vol eten met rozenbottels maken ze grappig voldane geluiden. En wat zijn ze mooi….ze dragen een verenpak met diamantjes.
Met de bus gaan we weer richting ons huis. Het gaat zo van: waar iedereen uitstapt gaan wij nog een paar haltes verder. U kent het wel toch die reclame? Waar iedereen rechtsaf gaat, gaan wij links. Nou dat. Wat een rust zo aan het eind van het eiland.
Mooi eiland hè. Veel variatie en het verveelt nooit. Jullie hebben heel wat kilometers afgelegd