Flop of top?

En daar gingen we dan. Op naar Friesland om de eerste etappes van het lange afstandspad Fryske Walden te gaan starten. Hetty stelt Tommie in, ik kijk ernaar. Uurtje rijden. 5 tellen op weg blijkt de oprit vanaf de rondweg Emmen, eruit te liggen. Snel omdenken, maar blijkt later de hele kruising niet te bereiken. Weer omdenken. Met 20 minuten vertraging blijkt al snel dat we de bus niet gaan halen. Dat wordt er 1 van een uurtje later. En de regen op de voorruit neemt trouwens ook steeds meer in volume toe. Bijna bij de bushalte pak ik het boekje erbij en bedenk dan, dat Tommie toch niet goed is ingesteld. We moeten naar het wandeleindpunt van de dag. Niet het startpunt. Help! Dus eindpunt aanpassen en nog een kwartiertje verder rijden met de auto. Blijkt weer hoe ingewikkeld zo’n lange afstandswandeling is.  Nu kunnen we wel in alle rust onze mee gebrachte koffie drinken. De bus komt 10 minuten te laat. De buschauffeur scheurt verder door het Friese land.
Eindelijk in de bus drukken we te laat op het knopje. Die Friese namen zijn zo moeilijk te lezen en in de tijd dat wij dát ontwaard hebben, is het net te laat. Dan maar de volgende halte er uit en wat dan? De buschauffeur geeft ons een tip en we stappen uit. Nee he?! Staat we buiten, bus scheurt verder (hij was immers al te laat); zijn wij vergeten uit te checken. En dan moeten we nog beginnen met lopen!
Na een half uur wachten in de regen gaan we met bus 2 mee. Het uitcheckprobleem wordt opgelost en we komen een uur later dan gepland in Burgum aan.
Het start en eindpunt van deze wandeling. Het is deze keer een rondwandeling van 176 km. Altijd weer spannend hoe lang we daar nu weer over gaan doen.

Vanaf dit punt gaat het eigenlijk alleen maar goed. Wel nog af en toe een behoorlijke miezerbui met flinke wind. Bekende lezers weten het: regen gaat de pret niet drukken. Het is heerlijk in de frisse lucht te lopen. Het is fijn om met een nieuwe uitdaging te beginnen. Vrij te zijn van de gewone dagelijkse sleur en het verstand op nul te zetten.
Het enige wat aandacht vraagt is wat je ziet, hoort, ruikt en voelt. Het enige wat telt is dat waar je op dat moment bent. Mindfulness met een modern woord.

De wandeling voert, zoals het boekje zegt door kleinschalig boerenland, kleine percelen omzoomt door houtwallen, elzensingels en braamstuiken. En als je leest over de geschiedenis, merken we erg veel parallellen op met onze Drentse geschiedenis.  Over de vroegere bevolking zal ik een volgende keer wat meer vertellen. De wandeling is afwisselend met mooie kleine, modderige paden en ook een heel stuk over asfalt over een grote verkeersweg. Om van het een naar het andere punt te komen is dat helaas in deze tijd noodzakelijk.  Zo gaat het van Burgum naar Quatrebras, Feanwâlden en verder naar Gystsjerk. Niet te doen die namen toch? In Feanwâlden komt een mevrouw van rond de 75 met rode wangen in ferme pas naar ons toe gestapt. In de stromende regen sta ik een boterham te eten. “Heerlijk hè, dat wandelen”, roept ze. “Jullie lopen zeker de Friese Wâlden? Wij hebben vroeger ook veel gewandeld.” Hoe kunnen wandelaars elkaar vinden? Hoe kan je uitleggen wat wandelen met een mens doet? Ervaar het met gelijkgestemden. Je hoeft het niet uit te leggen. In Gystjerk stellen we vast dat het weer heerlijk was. Dat we trots zijn dat het is gelukt vandaag. Ondanks een moeilijke start hebben we stralend genoten. De eerste 21 km. zitten erop, top!