Grietje II
Ik schrijf 1856, alwaar het in de gelagkamer bij boer Pelikaan gezellig toeven is en de drank overvloedig vloeit. De keuringscommissie is bijeen om de stier uit Wezup te keuren. Voordat de commissie er toe komt te keuren, moet er eerst grondig worden opgewarmd, het is immers dik winter. Dus flink wat olie op het vuur voor de innerlijke mens. Eindelijk is het dan zo ver en de stier wordt goed bevonden. Handjeklap. Het is een beste stier. Even later blijkt het beest de melkkoe Grietje II te zijn. Helaas had de koop inmiddels doorgang gevonden. Enkele jaren later op 20 oktober ’69 dook er een geheel andere dame bij een bijeenkomst in café Pelikaan op. Het ging om een geheel ontklede dame die ten tonele werd gevoerd door de band Cuby and the Blizzards. Ook hier werden de aanwezigen overvloedig voorzien van bier en jenever om de juiste ambiance te creëren voor een film en platenhoes. Hoe het verder afgelopen is?
Wonderlijk begin van een wandel verhaal? Nou hieruit blijkt maar weer, wandelen is meer dan het ene been voor het andere zetten. Wij starten in ieder geval in De Kiel met de bus en worden opgepikt door een vrolijke buschauffeur. Hij is wat aan de late kant en we geven aan dat we bang zijn onze overstap te missen. Hij niet. Hij regelt het even met zijn collega en zet ons even later precies op het overstappunt uit zodat we niet nog een km extra hoeven te lopen, van de ene halte naar de andere. “Ja”, want zo zegt hij: “jullie zien er uit alsof je een mooie wandeldag voor de boeg hebt, dus dat komt goed.” We bedanken hem uitvoerig en zijn collega pikt ons weer fijn op tijd op.
In Zweeloo, een echt kunstenaars dorp, leren we over van Gogh en Lieberman. We luisteren naar een klank-kunstinstallatie en vermaken ons met oude en nieuwe kunst. Zulke tussendoortjes maken het. Ook treffen mij weer sommige teksten, op info-borden van Vincent. Mogelijk had hij ook best succesvol kunnen worden als schrijver. Zo beeldend als hij schrijft, ik voel de sfeer en ik zie de kleuren.
Hij moet wel in hetzelfde jaargetij van Zweeloo naar Nieuw-Amsterdam zijn gelopen. Grappig dat ook hier weer de verhalen die we opdeden in het museum daar (Hondsrugweg) aansluiten op deze dag. Zo trekken soms de beelden uit de geschiedenis als een film voorbij. Maken we het verhaal en de plaatjes in al die verschillende wandelingen compleet.
Even voorbij het kerkje is het weer tijd voor onze eerste koffie. We treffen een mooie picknickplek bij het graf van de Prinses van Zweeloo. Onder het genot van, maken we ook een start met een nieuw wandelboekje, qua overdenkingen dan. Een kado van mijn collega’s waar ik jullie ook wat in hoop mee te nemen. Wandelen en dan leren van bomen. Het belooft een mooie lessenserie te worden.
We horen en zien weer van alles. Zie je de geelgors, hoor je het: tuu, tuu, tuu, tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu, van Beethoven?
Net voor Wezup, pioenrozen in volle bloei. In Wezup lopen we langs de boerderij waar ooit zich mooie verhalen afspeelden. Cafe Pelikaan; ik app nog even een collega die zo mee kan doen aan een pop quiz want ja hoor, hij weet alles van die platenhoes. En meer.
Het vingerhoedskruid staat wel 2 meter hoog mooi te wezen. Even later in het open veld horen we bij wat oud gereedschap en een betonnen pad, bekend gerasp. En ja hoor, goed gehoord.
Gekraagde roodstaart met worm in de bek. Hij blijft lang zitten en wil ons niet laten zien waar zijn gezinnetje woont. Maar wat is hij prachtig, toch?! We laten hem maar gauw met rust.
Dan de margrieten, zo prachtig in deze tijd van het jaar. De witte sliert bloemen aan de kant van de akkers blaken smetteloos wit in de zon. Klink ik al als Vincent? 😉
Net voor Wezuperbrug lopen we door een mooi stuk natuur wat eindigt met een bloedheet graspad door de akkers. Het valt ons tegen deze warmte en verzuchten dat we weer moeten wennen aan de hitte. Vorig jaar liepen we met 40 graden door Limburg, maar nu valt het ons zwaar. Of komt het van de drukke werkweek, de voorgaande avond en de hooikoorts?
En na weer prachtige pioenen in allerlei mooie kleuren en 2 lekkere potten honing, komt nog een verzoeking. Vanochtend in de auto en de bus wel gele borden gezien over Wezuperbrug afgesloten maar weten wij veel? Niet verder over nagedacht, totdat.
Het handpontje net naast de brug is ook afgesloten. Wat nu? 6 km extra? We overleggen even met een vriendelijke meneer aan de overkant. Hij komt even helpen de hekken open te houden en we steken de brug toch maar over. “Dat doen er meer hoor”, zegt onze helper. De wegenbouwers zijn net vertrokken. Ik denk warmte-verlof. Wij vervolgen opgelucht onze route. We komen langs de Kielse kei, de moordenaarskuil van Ellert en Brammert en Gebben zien meertien.
Veel vennetjes dragen de naam van de veenarbeiders die daar hun eigen brandstof ook staken en vlakbij hun hutje hadden. Gebben woonde met zijn vrouw en 9 kinderen in zo’n hutje in rond 1880. Zou hij het verhaal van stier Grietje ook gekend hebben?
Het laatste stuk van de route voor de kiel gaat grotendeels door schaduwrijk bos. Wel lekker nu even bij bijna 35 graden in de zon. Net voor het eind lopen we een andere wandelaar tegen het lijf. Hij beheert ook een website met de nodige precisie en voorwaarden blijkt al gauw. “Wandelingen moeten mooi en goed zijn. Goed uitgezet met duidelijke beschrijvingen en beoordelingen.” Als ik opmerk dat wandelen wat ons betreft niet gaat om kilometers of over: of alles even mooi is, wordt de essentie naar ons idee niet echt opgepikt. Wij vinden alles mooi. Ook de saaie, moeilijke stukken. Dat brengt dan weer dankbaarheid voor wat was en komt. Het geeft ook inzicht in het geheel en maakt het verhaal (de route) rond. Het herkennen van schoonheid in alles, juist het kleine, onbeduidende lijkt voor veel mensen lastig. Mooi, beter, best? Geloven we in de schoonheid van het kleine?
Ik sluit daarom maar af met een overdenking uit het boekje: “Geloof jij in God?” vraag ik aan een boom onder de zon. “Geloven, wat is dat?” murmelt de boom. “God gelooft in mij – het enige wat ik kan doen is dat tegemoet groeien.” Laat ons groeien juist in de eenvoud!
Mooie verhalen Marjan, kan ik een stukje met je mee genieten. 🤩
Dat je nog maar veel kilometers mag genieten van de prachtige natuur.
Lieve groet,
Anita