Hase

Eergisteren zijn we door onze TOP taxi in Meppen afgezet. Voor we afscheid nemen drinken we koffie met denkbeeldige Kuchen. Daar brachten we verder de dag door met hotel zoeken,spullen stallen en Meppen ontdekken. De oude vestingwallen zien, de mooie gebouwen op de foto zetten en het stads en archeologisch museum bezoeken. Goede voorbereiding op de Hünenweg.

Na een goede nacht in ons hotel beginnen we met het zoeken van de start. Er is een brug afgesloten dus moeten we anders beginnen dan de route vermeldt. We hebben gisteren wel het belangrijkste deel (wat we zouden missen) van de omleiding gelopen dus gaat het al snel in de juiste richting. Vanuit Meppen lopen we de meeste van de 25 km langs de Hase.

Wat een rust, wat een schoonheid. We vragen ons regelmatig af zouden we de enige mensen op de wereld zijn. Gekscherend zeggen we dan: “Is Jezus al terug? Is Hij ons vergeten?” Je kunt echt de stilte horen en ik denk terug aan de momenten in de Bijbel beschreven waarin Hij voorbij kwam. Voorbij kwam, in juist de stilte. Waar is het tegenwoordig nog echt stil?

We gaan na ongeveer 10 km door het dorp Bokeloh. Het dorp ligt ook aan de rivier. De naam Bokeloh betekent, net als bij ons in Twente beukenbos. Voordat we het daadwerkelijke bos intrekken eerst de eeuwenoude kerk bekijken. De kerk is gebouwd in de 10e eeuw, de oudste kerk van Emsland. Ik denk er even terug aan 2 weken geleden toen we ook in de kerk waren.

“Uw licht is een lamp voor mijn voet.” Sommigen van jullie kennen deze tekst heel goed. Geschreven in een tijd zonder elektriciteit, een tijd zonder energie en milieu vraagstukken, denk ik. Het was een tijd waarin men een lamp mee moest nemen om in de avond en nacht te kunnen reizen, vooruit te komen. Het was in de tijd dat men afhankelijk was van kaarsen. De eerste kaars met lont was er ongeveer 3000 jaar voor Chr. en werd gebruikt door de Egyptenaren. De Romeinen gebruikten opgerolde papyrus, meerdere keren in talg of bijenwas gedompeld. Dan de vlam er in en gaan. Had je dan goed zicht? Nou zo ongeveer anderhalf meter. Net genoeg om een paar passen vooruit te kunnen kijken. Meer niet. “Uw woord is een licht op mijn pad en een lamp voor mijn voet.” Meer dan dat hoef je niet te zien of te weten. Dat is genoeg, vraagt om vertrouwen. Niet vertrouwen op wat of wie. Maar op die Ander! Dan durf je de toekomst in te stappen. Wat de toekomst ook brengt er is 1 hand die mij de juiste weg op stuurt. Iets in deze trant hoorden we in de afscheidsdienst van een broer van ons, op de eerste dag van onze vakantie. We leven deze afgelopen weken in een tijd van vragen en onzekerheden; wat wel of niet doen. Wat kan, wat is wijs? Vakantietijd, sowieso altijd een tijd van: wat gaan we doen, ontdekken en beleven? Gaat alles goed? Het was een belangrijke boodschap om mee te krijgen. Voor onze vriendin die alleen verder moet. Voor ons die soms stiekem ook wel graag even in de toekomst zouden willen kijken. Het gaat niet. Het hoeft niet. De kaars is genoeg. De kaars daar in de kerk van Bokeloh vertelt ons dezelfde boodschap: “Lass uns für die Zukunft nur auf Dein Licht vertrauen”

Door het bos is een pittig stuk. Kleine smalle paadjes en dan op en af met vele bochten. Terwijl het boekje vermeld dat het vlakke wegen zijn. Ja, voor Duitsers misschien maar wij vinden deze heuvels best vermoeiend. Zeker met deze warmte. Opeens hoor ik wat ritselen in de oude bladeren links van het pad. Een grote zwarte slang met gele ring op de kop schiet gauw de andere kant op. Gelukkig hebben we tijd hem goed te zien maar een foto maken gaat niet. De ringslang is een mooi extraatje op deze dag.

We lopen de rest van de middag weer verder langs de rivier. Het einde is zwaar, ook omdat we de laatste 3 km door de lelijke industrie moeten lopen. En…… een wegafzetting aan het eind. Zucht, we zijn echt af en dan moet je ook nog van de route af en zoeken naar het hotel. Gelukkig hebben we (meestal heel) vriendelijke oosterburen. 2 behulpzame mannen wijzen de weg en 1 doet nog een versperringshek voor ons aan de kant. We komen er, vraag niet hoe en we hebben oprecht de pijp uit. Douchen, eten en slapen in de hoop dat we in de ochtend weer hersteld zijn.

En zo waar! Wel spierpijn in de voeten. Kan dat? Ja, dat kan. We verkennen Hasselüne met oude huizen en kerk.

In de kerk is het tijd voor stil zijn en een kaars. De zuster is in stil gebed. We lopen ook nog over de markt, inkopen doen. Fruit en brood voor onderweg. De croissantjes kijgen we voor minder geld want die zijn vandaag klein uitgevallen. Ze passen niet in onze broodtrommel dus ik begrijp de opmerking niet echt. Op de markt is onze euro een daalder waard.

Tot zover onze “rast” in dit stadje. We laten de Hase ons verder brengen. De naam van de rivier Hase is volgens de meeste geleerden afkomstig van een oud Germaans woord voor grauw, grijs. Wij vinden de rivier bruin van de veengrond maar goed. Het is werkelijk weer een verrassende mooie wandeling al gaat het de hele dag weer langs de rivier bedding. Echt schit-te-rend!

We spotten een hinde met kalf. Staartmeesjes, heggemussen, kolganzen en prachtige grote gele kwikstaart langs een watervalletje. Ach jongens weer te veel om op te noemen.

Na 15 km is de toren van Herzlake in zicht. En ook hier weer: het einde gaat niet zoals het moet. Net voor de laatste 2 km komen 3 dames ons tegemoet. Ze raden ons aan niet verder langs de Hase te lopen. Niet te doen vanwege hoog gras, modder en brandnetels. We overleggen een poosje. Zij vertellen hoe de alternatieve route te doen en dat doen we dan maar weer. Het gaat prima dankzij de behulpzame dames. Het is echt opvallend hoe vriendelijk de mensen zijn. We zijn ook de hele dag druk met het roepen van Moin 😊. Echt waar.

In het hotel aangekomen krijgen we wel moppers dat we te laat zijn maar goed. We zijn er weer. Eten lekker vis en gaan zo dadelijk vast lekker slapen. Deze keer dus 3 dagen in 1 verhaal want gister kwam er niets meer uit mijn brein. Nu zijn we geloof ik weer bij, maar morgen wacht ook weer een lange dag. We gaan de Hase verder volgen en beleven. Terra Vita wacht.