Vandaag is het opmaken voor de komende kilometers in de rest van de week. Dus nog maar even een rustig dagje. Storm Franklin ebt langzaam weg in de ochtend maar nu in de loop van de avond neemt het ruisen weer toe tot een bulderende stem. Gisteren hoorden we een prachtige preek De moeite waard om even voor te gaan zitten. Ook qua liturgie. Laat de woorden binnen komen.
Als we een ommetje maken van 4 km, van en naar de zee, denken we er weer even aan. We kennen de verhalen in de bijbel; hoe God zichzelf aan ons laat zien en horen. Soms in de stilte, soms in een storm. Zijn kracht en macht is nog zóveel krachtiger dan deze wind. En wat hebben we gemerkt hoe vol kracht (ook verwoestende kracht) dit kan zijn! We zagen het gister aan de bomen en het afgeslagen strand. Laten we dit niet vergeten.
Vorige week sprak ik er nog met studenten over. Het mooie is telkens weer, dat juist buiten in zijn schepping; Hij om je heen, letterlijk onder en boven je is. Hij loopt met ons mee. En nu in dit extreme weer, ja ook dan, is Hij er juist bij. De lucht is prachtig blauw. Onuitsprekelijk mooi. Het doet me denken aan de eeuwigheid.
De zon schijnt, alsof hij nooit is weg geweest. We zijn volledig weer vergeten hoe het een paar uur geleden regende alsof we alleen nog maar een grote boot konden gaan bouwen…………….. Zijn genade zeggen we, hoe oneindig groot. We genieten van de zon op de duintoppen. De steltlopers in de branding en de tientallen verschillende kleuren in het duingebied. Het ruisen van de wind.
We hebben de boodschappen voor de rest van de week in huis. De weersvoorspellingen moedigen aan tot het maken van kilometers. De tassen staan bijna klaar om morgen op tijd op pad te gaan. Nu nog even een goede nacht maken en afwachten welke avonturen we gaan beleven.
We gaan! Want bij de Heilige zijn we immers veilig. Waar we ook gaan.
Wat een bijzondere paarse zweem bij dat waterplasje, wat is dat?
Prachtig eiland en mooie foto s.