Het wad, altijd wat!

Eergisteravond was het bijzonder lekker om nog even buiten te zitten. En wat een mooi schouwspel hebben we elke ochtend en avond achter ons huis. Kan geen tv-programma tegenop. Ik noem het maar: de dansende hazen. Zeker een stuk of zes zijn er. Ze doen tikkertje, haasje over, soms wel een halve meter de lucht in en verstoppertje. Prachtig om te zien. Ze doen ook spelletjes die niet voor 16- zijn, daar hebben we het dan nu maar niet verder over. De hazen zijn niet de enige dieren die deelnemen aan de show. Zwermen zwaluwen zoeken eten. Grote roofvogels, ws. kiekendief en sperwer jagen op muizen. Soms zien we er 1 hangen na een onverwachte duik, onder aan de grote poten. Meerkoeten schreeuwen in de sloot als ze hun moeder kwijt zijn. Mooie piepkleine vogeltjes kwetteren gezellig in de boom. Oh, ik vergeet de kwakende kikkers nog. Als klapstuk balkt de ezel van de camping eigenaar er af en toe door heen. Ziet u, hoort u het voor zich?

Gisteren rustdag. Naar de kerk en een rondje fietsen met fietsknooppunten. Heel wat kleine dorpjes gezien. Rustig dagje dus en gek genoeg om 20.30 al in de bedstee. We zeggen wel vaker, je wordt meer moe van niks doen dan van hard werken 😉 Hoe zit dat eigenlijk met zondagsrust? We slapen als ossen en zijn goed uitgerust als we uit onze stee kruipen.

De auto brengt ons vandaag naar de kop van de afsluitdijk, want ja eigenlijk hadden we daar ook langs moeten lopen. Nu is een tocht ingepland van de parkeerplaats aan de dijk, via Zurich naar Harlingen. Als je het in het boekje ziet lijk het een oersaai stuk met alleen maar dijk langs het wad. Maar wat mot dat mot. Bij het restaurant bij de P, doen we geen koffie want in Zurich is een oud restaurant/ hotel. Da’s idyllisch dus dat doen we. Komen we daar aan, blijkt dat Zurich vergane glorie is. Vroeger welvarend toen eerst de werkers aan de afsluitdijk er gehuisvest waren. Later doordat de weg naar de afsluitdijk er doorheen liep. Nu is er niets geen bedrijvigheid meer. De meneer van een kleine snuisterijen/ hengelsportzaakje meldt dat het hotel nu gastarbeiders huisvest. Daar was meer aan te verdienen…………… en je hoeft niet tot 2.00 aan de tap te staan. Oh nee, daar gaat onze koffie. We schijnen nog een tankstation onderweg tegen te komen dus vooruit maar weer. Maar de stemming is even wat minder.

“Neem dan ook zelf koffie mee”, horen we iemand zeggen. Het tankstation maakt alles goed. Heerlijke koffie met een half pecanbroodje. Lieve vriendin, dank voor de culinaire tip, we eten het tegenwoordig vaker. We kunnen het zelfs verorberen op een bankje aldaar! Tjonge wat een voorrecht. Terwijl ik koffie haal komt een mw. (die met auto en caravan, benzine aan het tanken is) naar Hetty toe om te vragen of we wandelaars zijn. Want “die andere” had toch een T-shirt aan met…… Ik draag inderdaad mijn T-shirt met: welzalig de man die niet wandelt. Ze vindt het geweldig! Lachen! Zij houdt nl. van wandelen en haar man niet. Als ik vraag of ze het vervolg ook kent, blijkt dat niet zo te zijn maar ze zal psalm 1 gaan lezen, belooft ze. En dan mensen, ach wat moet ik zeggen over die oersaaie dijk weg langs het water. Prachtige vergezichten, vele kleuren en nog meer soorten vogels. De dobberende bootjes op het water. De vertrekkende en aankomende veerboten vanuit Harlingen. De schaapjes gezellig keutelend naast voor, opzij en achter ons. Hetty verzamelt heel veel verschillende veertjes die we tegenkomen op de dijk. Het illustreert zo mooi welke voorbijgangers er waren en hoe wonderlijk mooi verschillend ze zijn. We spotten heel veel vogels, waaronder zelfs lepelaars. Die zijn grappig, ze zijn net stofzuigers die met heen en weer gaande bewegingen het water doorzuigen op zoek naar lekkerere hapjes. Veel fietsers en wat wandelaars onderweg die zich ook tegoed doen aan al dat moois. Sommige van deze voorbijgangers roepen ook hoe mooi het is en het is fijn zo samen te genieten. Er staat een lekker briesje op de dijk en het zonnetje schijnt. Het is een prachtige wandeling! Dat geeft maar weer aan: niet van tevoren een oordeel vellen maar gewoon eerst zelf kijken hoe het is. Vlak voor Harlingen zijn veel mensen een beetje aan het wadlopen, een beetje dan hè. Dat kan nu, want in de tijd dat wij liepen is het van vloed, eb geworden. Mooi om zo de getijden ook te zien. Net voor Harlingen genieten we op een bankje van onze lunch en kijken weer naar alles wat er gebeurt, want wat gebeurt er wat op het wad! En de zon die de wolken laat weerspiegelen in het ondiepe water, zo mooi. Er ontstaan zo veel tinten blauw, groen en grijs. Dat krijgt een schilder nooit van zijn leven op een pallet. In Harlingen aangekomen lopen we een stadswandeling. Wat een mooi plaatsje zeg. Prachtige historische gebouwen, mooie kerken en al die bootjes op de waterwegen en in de haven. We doen onze ogen opnieuw tegoed. Het is een vriendelijk stadje met vriendelijke mensen. Mijn T-shirt doet het ook goed. Morgen maar weer een andere aan want ik heb het maar druk met uitleggen waar de tekst vandaan komt. We eten nog een pannenkoek en gaan weer met de bus terug naar onze auto. Oh en Ina, de achterste benen zijn vandaag rood uitgeslagen, wat te doen?!