Je kunnt wel zien aan de benen……

Afgelopen weekend een 3 daagse tocht door de hof van Twente. Vrijdag begonnen we aan de etappe Goor – Markelo. Het treinen gaat best goed, in iets meer dan 1,5 uur zijn we van Emmen bij de start. Eerst de aanloop route van het station naar waar we een paar weken geleden waren gestopt. Het is prachtig weer en dan ziet alles er toch vrolijker uit. De bloemen komen zo tot hun recht en het groen steekt fris af tegen de hemelsblauwe lucht. 

We passeren een aantal landhuizen en lezen de verhalen van weleer van hoe deze glorie is vergaard. We spotten prachtige waterlelies in een oude gracht. Jonge waterhoentjes wandelen over de bladeren richting moeder, als wij te dicht in de buurt komen.

In Diepenheim bezoeken we een oud kruideniers winkeltje, nu souvenirs winkel. Als die gekocht zijn mogen we nog een snoepje kiezen. Echt ons niveau natuurlijk.

Even later langs de Regge. Wat is het mooi in deze omgeving. Na een fris drankje lopen we een heel aantal kilometers langs de Schipbeek. Het is ploeteren door het mulle zand en warm. Maar volop genieten.

Aan het einde bezoeken we nog een onderduikershol.

In Markelo wacht onze B&B. We slapen in de oude hooimijt.
Dag 2 is etappe Markelo – Rijssen. Ontbijten onder de kastanje op het erf van de Brinkert. Daarna startend bij de kerk met de zaligspreking uit Lucas 11.

De dag ervoor wilden we het oorlogsmonument van Markelo bezoeken maar het was al te laat. Nu kunnen we er mee starten. Het is een wonderschone plek met prachtig uitzicht. Dan nog een kop koffie, op een bloemvol terras, met appeltaart.  Om 11 uur zijn we haast nog niks opgeschoten. Vooruit er moet wat gebeuren! Als we het dorp uitlopen passeren we twee mannen. 1 met rollator de ander op de fiets; druk in gesprek. Als we groetend voorbij gaan horen we even later 1 van hen zeggen: ….die doen da vaker, je kunnt wel zien aan de benen…… Is dat een compliment? We gaan verder op ’s Heren landwegen. Veel van de akkers die we passeren hebben van die mooie bloemranden tegenwoordig. Goed voor de bijen. Goed voor óns oog! Genieten van klaprozen, korenbloemen en veel prachtigs waar ik de naam niet van ken.

Dan gaan we door natuurreservaat de Borkeld. Veel heide, jeneverbessen en vogels. Onze Texelse kijker maakt het gemakkelijker de pieper, tjif tjaf, vlaamse gaai en de geelgors te spotten.

Nu alle bladeren aan de bomen zitten doen ze helaas wel vaak verstoppertje.  De tjif tjaf zien we weinig maar horen we des te meer. Ook spotten we nog een vogel met rood broekje. Rara…

Verder zien we nog veel zebrarupsen van de Jacobsvlinder. Op het Jacobskruiskruid. Hoe ik dat weer weet? Ik kan verschillende vraagbaken raadplegen onderweg. Dank Roelof! Na de prachtige natuur steken de A1 over. Wat geeft dat ook weer aan hoe we onze prachtige natuurgebieden steeds meer hebben doorkruist met asfalt. Helaas! Snelheid boven schoonheid. Even later lopen we Rijssen binnen en worden we bij onze B&B ontvangen met appeltaart. Het is wat, dat je denkt; nu eigenlijk liever even niet. We durven het niet te zeggen. Het is er ook zo keurig; schoenen moeten direct uit en alles is te netjes, zo dat je denkt: oh als ik maar niets vuil of stuk maak. Het is de charme van wisselende adressen bezoeken, soms is het ook wel even slikken of doorbijten. We eten lekker in het dorpje (lopen er dus nog 3 km bij) en slapen als roosjes in ons onberispelijke bed.

Dag 3 is aangebroken voordat we het weten. Het is wakker worden met forse regen op het dak. Maar na het ontbijt is het droog en we vertrekken maar snel. Na 1 km gillen we even alle netheid uit ons hoofd. Als u begrijpt wat ik bedoel. We lopen opgelucht het volgende landgoed met huis tegemoet.

De pelmolen langs de Regge is prachtig in de vroege ochtend.

En op de molen zit een prachtig steenuiltje zichzelf te wassen en rustig in het rond te kijken. Het is heerlijk stil, met recht een zondagmorgen. De wereld staat even stil en er lijkt niets aan de hand. “Bij U onder de pannen Heer”. Dan is het goed. We lopen kilometers langs de Regge. Ook door het hoge gras, zelfs door een aardappelveld en even verderop komen we nog een ree tegen.

Als we veel afwisselend landschap hebben gehad gaat het de heide op. Het Wierdense veld een mooi natuurgebied in ontwikkeling. Er moet uiteindelijk weer veen tevoorschijn komen, nu is het nog erg droog en grazen er schapen op.

Even later lopen we aan op Nijverdal. Aan de horizon zien we nog de enige werkzame textiel fabriek in de regio. Dat wat de achterhoek groot heeft gemaakt.

We treinen terug naar Emmen, meer dan 60 km zit er op. Prachtig dat we het kunnen doen, we zijn dankbaar.