Je moet er op zuigen
Weet je nog? Dan kreeg je een snoepje of lolly van je moeder en dan zei ze: “je moet er op zuigen hoor dan heb je er langer wat aan. Als je er op kauwt is het zo op.”
En zo beginnen we de dag in Meppen Drenthe, met weer een wandeldag voor de boeg van het Cultuurpad Coevorden. Eerst door de bebouwing waar we nog langs een oude houtzagerij komen.
We willen snel starten met een kopje koffie want het is al koffietijd geweest als we aan de wandel gaan. Helaas laten de bankjes buiten de bebouwde kom lang op zich wachten. De route begint overigens prachtig, Meppen is een mooi dorp met prachtige oude boerderijen.
Bij De Lange Möpper duiken we het groen in. De grote monumentale steen is volgens overlevering 200.000 geleden met het landijs uit het hoge noorden in Drenthe terecht gekomen. Wat is de natuur op dit moment overweldigend prachtig. Het frisse groen maar nu overal ook de bloemen. Het geel, blauw en wit van pinkster en boterbloemen steekt sprookjesachtig af tegen de dieprode zuring. Overal waar je kijkt ontploft de natuur van nieuw leven.
Afgelopen week las ik ergens: “Waar ik ook kijk, hier op aarde of naar de hemel, daar zie ik U in het veld van de sterren, daar zie ik U in de opbrengst van het land. In elke adem en in ieder geluid, in een grasspriet, een eenvoudige bloem, zie ik de echo van Uw naam”. (Abraham ibn Ezra, 1092-1167, Spaans Hebreeuwse dichter.) Ik hoorde later iemand zeggen dat Pinksteren; het Christelijke feest van de gave van de Geest, zoveel meer betekent dan wij soms denken. De Geest staat voor groei. Niet alleen in woorden maar ook in daden laten zien; beweging. Kijk eens om je heen wat er groeit en bloeit, zou het zo kunnen zijn dat je kunt zeggen dat alles wat groeit, alleen maar kan gebeuren door die Geest? Als je dat op je in laat werken is die Geest alomtegenwoordig. Al-om-tegenwoordig, laat het even inwerken. Hoe groot is dat? Zien we dit letterlijk om ons heen op deze zonovergoten Pinksterdag?! Zie je Hem in de dingen van de dag, door wat Hij aan ons gaf in de parakleet? Hoeveel troost en hulp zit er in de natuur als je er “in” bent. Ja ik weet, tegenwoordig moeten we alle moeilijke woorden weg halen en hertalen. Anders begrijpen we het immers niet meer. Helaas gaat er dan veel meer dan alleen diepgang verloren. Misschien moeten we meer aan de slag met “het leren verstaan”?
Tot zover de preek. 😉 Maar zeg nou zelf:
We hebben zo vaak in deze omgeving gelopen. En ik moet het weer zeggen: het is nu grotendeels een nieuwe ontdekking. Als we bijna bij de markesteen zijn van Gees, Oosterhesselen en Meppen, treffen we het mooiste bankje van de wereld. Daar zitten we dan met heerlijk uitzicht en vol in de zon. Wat is koffie met koek dan lekker zeg. Even later komen we langs gemaal Bollema, vernoemd naar “de bol in de ma oftewel “de stier in de wei”. Grappig toch?
Achter het gemaal ligt een prachtig natuurgebied met heel veel plassen en drassige grond. We horen en zien heel veel vogels en komen ogen en oren te kort. Ook veel steekvliegen; hoort er ook bij.
We lopen langs, over en soms bijna door (uitlopers van) de Geeserstroom. Wat een prachtig land zeg! Het is er zo groen en er bloeien zoveel bloemen. Het is stil staan om de 5 minuten.
In het laatste stuk net voor Gees moeten we ons door een paar nauwe hekjes persen maar dan heb je ook wat. Er komen daar weinig mensen, want ook met de fiets is dit niet te doen. En dan is het stil, avontuurlijk en wederom wonderschoon. Zo dichtbij huis, waar je geen weet van hebt. Ja mensen, misschien toch eens wat minder het vliegtuig nemen want ons landje is zo mooi.
Maar misschien moet ik er wel niet teveel over zeggen want dan wordt het zo druk op het cultuurpad. Dat zou echt jammer zijn. Toch wens ik dat meer mensen aangeraakt mogen worden door de echo van Zijn naam juist dichtbij huis.
Na een korte en lekkere pauze in Gees lopen we door naar Oosterhesselen. Komen nog langs een oude Joodse begraafplaats met 1 graf en bereiken al snel onze auto. Dan volgt een menselijke fout, die jullie naar ik hoop herkennen. Bij het tas inpakken, kleding wissel leg ik mijn mobiel op het autodak. Voelen jullie het aankomen? Thuis gekomen is mijn mobiel er niet. Grote schrik. Na wat heen en weer rijden en uiteindelijk via www zoeken naar “mijn mobiel voor het laatst gezien?”, (Dank Alfred!!!!) vind ik hem met wat krassen en butsen terug op het harde asfalt. Alles doet het nog en alle pasjes zitten er ook nog in!
Zo kan het zijn dat we waarschijnlijk nog jaren over deze Pinksterdag zullen praten. Weet je nog hoe mooi het was? Weet je nog hoe verassend het was bij het overbekende Gees? Weet je nog dat je mobiel tussen Oosterhesselen en Sleen op het asfalt lag?
Ja ma, zo kan je heel lang genieten, zuigen op 1 dag. Zodat genieten veel langer kan duren dan 1 x vierentwintig uur.
Idd Nederland is prachtig! Vooral als het weer ook nog zo meewerkt. En wat een geluk dat je alles teruggevonden had anders is zo’n mooie dag ineens niet zo leuk meer!