Lepejou

Met een aanloop van bijna 2 uur achter de rug, vervolgen we onze weg van Zwolle naar Hasselt. Bij de start Het Ronald Mac Donald – huis, naast het ziekenhuis. Er zijn ook vandaag veel mensen die geheel andere zaken aan het hoofd hebben en er heel wat voor over zouden hebben om met ons mee te kunnen gaan. Via het Roodhuizerpad komen we weer bij de start.

Voor mij zou dit een bekende omgeving moeten zijn maar wat weet ik veel juist niet van deze omgeving waar ik elke dag doorheen rijd. De geschiedenis van de boerderijen, het ontstaan van de sluizen en de belangrijke plaats die Zwolle als Hanzestad eens had.

Het is mooi om net voor de A28 stukjes natuur te ontdekken waarvan ik geen weet had. Het razen langs de snelweg zal nooit meer hetzelfde zijn. Ook leuk is het om bij de verhalenpunten een mooi verhaal van de geschiedenis te horen. Je moet wel met je voeten pompen om het verhaal aan de praat te houden. We kiezen eerst voor de volwassen gesproken tekst maar later bij een paal verderop in de polder, een verhaal voor de kinderen. Daar wordt het extra spannend verteld, grappig. Zo komen je telkens wel wat tegen waarvan je geen weet had dat het bestaat.

We duiken onder de snelweg door even na de Vechtbrug en vervolgen de Vecht totdat deze in het Zwarte water duikt. Daar waar het kinderverhaal ons vertel over een onderduikers boot die daar precies bij de monding in het water lag. Het heeft een heel aantal Joden en Engelse soldaten het leven gered. De term “Het Zwarte Water” heeft niet zoals bij ons bij Zwartemeer, met de kleur van het water te maken. Zwart komt van “zwet” wat grens betekend. Zou Zwarte meer dan toch ook niets met veengrond te maken hebben? 😉 We lopen verder over de Vechtdijk en komen aan bij het bosje van Arnichem. Daar gaan we even op onze krukjes genieten van warme chocomel en een boterham. In de luwte van de oude bomen is het heerlijk zitten. We moeten even later nog wel omlopen voor een belangrijke bezichtigingspunt. Het oudste nog bestaande moslimgraf van Nederland?

In 1828, op 23 juli om precies te zijn, overlijdt op ongeveer 23 jarige leeftijd Lepejou. Een tot slaaf gemaakte Indiër die waarschijnlijk moslim was. Zijn heer, bewoner van de havezate Arnichem beloonde deze huisslaaf met een eigen graf. Wat in die tijd best heel bijzonder was. Overleveringen vertellen dat hij zijn meester het leven eens redde. Op de grafsteen staat de volgende tekst in het Arabisch en Latijn: ‘De heer heeft om trouwste dienst deze grafsteen geplaatst, omdat hij hem erkent en altijd aan hem denkt’. Toch bijzonder even stil te staan bij alle verhaallijnen die hier bij elkaar komen. Slaven en vrijen. Moslim en Christen. Heer en knecht. Vroeger en nu.

We vervolgen onze weg langs het grote huis en door de polders waar in de lente de graslanden vol met kievitsbloemen staat melden het info bord. Nog maar weer eens terug dan? Ook weer op het lijstje met “nog te doen”. De roodbonte koeien staan relaxt te grazen en te krabben. De katjes bloeien alweer en dat wil zeggen dat ook de bloemen op het veld weer in aantocht zijn. Gelukkig maar!

Wat levert het lopen zo door het rivierlandschap weer mooie luchten en kleuren op. Zeker als heel af en toe het licht van de zon ook door het grijze wolkendek heen breekt.

We lopen door de gehuchten Genne, Holten (ik dacht dat er maar 1 in Nederland was) en Streukel. Struikelen doen we vandaag niet en even later komt het eindpunt in zicht. Prachtig hoe juist bij de laatste km de zon er steeds meer bij komt en het stralende licht op molen en kerk van Hasselt werpt.

En ja hoor, ook op het eind nog iets heel bijzonders. De unieke, deels gemetselde waterwering van de voormalige Zuiderzee. Het is cultureel erfgoed omdat het als een historische zeewering geldt. Er is goed te zien dat elke landeigenaar zijn eigen deel moest onderhouden. Het verspringt telkens van kleur en steengebruik. Ongeveer 50 dijkvlakken kan je ontdekken.

Via de korenmolen De Zwaluw lopen we het Hanzestadje Hasselt binnen. Daar is het ook weer bijzondere plaatjes schieten. Uiteraard omdat er nog veel panden staan die doen herinneren aan de handelsplaats van ooit. Vroeger hete het klein Amsterdam en ik denk dat dat genoeg zegt. Grachten, monumentale panden waaronder het oude raadhuis en de enorme kerken. Stadwandeling waardig.

We sluiten af met een bakkie thee en genieten nog even na in de auto. Veel gezien en beleeft deze dag. Bijzondere zaken geleerd en genoten van frisse lucht, zon en keiharde wind. “Een heerlijke en pittige uitdaging”, zoals een vriendelijke meneer ons toeriep tijdens de route.