Levend schilderij

Vandaag is de vakantie pas echt begonnen. Gister aangekomen in Moddergat, tja ’t s wat. Huis inruimen, boodschappen doen en de buurt verkennen.
Vandaag, na twee kerkdiensten, onze eerste echte kleine wandeling. Je moet langzaam beginnen toch?

Moddergat, de naam zegt genoeg, zo denk je in eerste instantie. Ik dacht het wel tenminste. Niets is minder waar!
Het dorpje is ontstaan op de plek voor de monding van de zeeslijk, die nogal wat slijk kende. Moddergat werd in 1718 vermeld als Modde gat. Het is nu een mooi idyllisch dorpje met lieve huisjes en prachtige vergezichten op het wad.

Na de thee stappen we over de dijk en kunnen heus het wad op. Via de pier, zo houden we de voeten redelijk schoon en droog.
Het tij is net weer gekeerd, het wordt eb. Het water uit de kwelders loopt weer terug de zee in. Mooie tekeningen in dat slik dat achterblijft en de vogels doen zich driftig te goed aan het lekkers wat daar in zit. Ganzen vliegen gakkend over en honderden vogels scharrelen hun kostje bij elkaar.

Meeuwen waden door het water alsof ze aan ballet doen. Sterntjes huppelen gezellig achter elkaar aan. Zeekraal, zeewier en zowaar nog wat roze en gele bloemetjes er bij, maken samen een mooi boeket. Al met al een film waar je uren naar kan kijken. De wind is zacht, het ruikt fris en zilt. Het is stil en de zon kleurt de avondlucht rood en paars.
Een levend schilderij, dat is Moddergat.

Na bijna 2 uur lopen gaan we weer naar huis. Eerste tocht zit er op.
Jullie zullen het deze keer met wat minder kwaliteit foto’s moeten doen, misschien zelfs wel geheel niet. Geen WIFI alhier, het zal er vast goed om gaan.
Zal mijn best doen met woorden de beelden te schetsen.
En hoeveel kustpad we gaan lopen? Geen idee, er is zoveel te doen en te zien. Een week, veeels te kort, ik weet het nu al.

Alles heeft zijn bekoring, je moet het wel kunnen zien.