Ongeschikt.

De dag is ten einde maar iets anders dan we gedacht hadden. Eindconclusie is dat wij ongeschikt zijn voor lange afstanden, meer dan 15 km, per dag in Duitsland. Zwaar, wat was het zwaar!

We starten de dag weer in Eisenach bij de predikerkerk. Daar moeten we weer omhoog klimmen naar de Wartburg. Na een half uur klimmen zijn we stikheet, hoofd staat op knappen en de hartslag is denk ik rond de 150 geklommen. Dan lopen we verkeerd omdat we de bordjes van het Lutherpad niet kunnen vinden. Dus sowieso een uur achter op schema. Het blijft trouwens wel de hele dag zo goed als droog en daar danken we veel voor. Als we ook nog de hele dag regen hadden gehad!? Het gaat kilometers omhoog, kilometers omlaag, alles in dezelfde steile gang. Zweten en ook al doen we tussendoor droge kleren aan we worden koud. Heel koud. Dus na ongeveer 24 kilometer geven we bij het plaatsje Möhra op. We bellen ons ontvangende hotel en zij zorgen voor een taxi die ons ophaalt bij het Lutherhuis. Uit Möhra kwam nl. de familie van Luther, het museum is trouwens dicht vandaag. Uiteraard …………

De taxi-chauffeur vertelt onderweg nog even uitgebreid hoe we hadden kunnen lopen en waar het pad helemaal langs loopt. En hoe meer hij vertelt, hoe meer de kilometers door de 4 wielige wagen worden verslonden, hoe meer wij denken: goede beslissing, hele goede. We hadden nog heel wat bergen moeten bedwingen. En echt, de benen doen niet zeer; we zijn moe en ik misselijk, bovenal erg koud dus het eten wordt ook niks vanavond, het smaakt nergens naar. We pakken nog even een sauna in het hotel en stomen de kou eruit. Ik bel de reisorganisatie en regel een terugtocht per taxi naar onze auto morgen. Alles wat we nog willen zien gaan we dan maar met de luxe wagen onderzoeken.

Duidelijk, wij dames de Jonge kunnen dit echt niet (meer). Maar het mag de pret niet drukken morgen gaan we hopelijk weer mooie dingen zien. Eerst maar even uitgebreid slapen.