Mijn zwager

De lucht ziet er vanochtend wat anders uit dan gisteren maar het is nog wel droog als we vertrekken. Wij worden al blij van een wat lichtere grijze lucht als dat het een uur daarvoor was. Ik bel de Texelhopper om af te spreken hoe laat ze ons van het eindpunt, de veerhaven, naar de start brengen. Voor de vakantie had ik van deze eilandhopper een app geïnstalleerd. Leek zo gemakkelijk; halte zoeken, inplannen en betalen. Inmiddels weten we dat dit digitale hulpmiddel meer problemen geeft dan plezier. Gelukkig kunnen we nog gewoon bellen. Of zoals de telefonist zelf zei: die app is net zo betrouwbaar als mijn zwager. Oeps 😬

Vandaag van Oudeschild naar ’t Horntje waar we onze auto hebben geparkeerd. Als we in de hopper zitten wordt langzaam de lucht van wat grijs blauw toch weer langzaam wat meer blauw en de zon probeert er door te komen. Wat de bollenvelden, die ze hier ook hebben weer een extra mooi aanzicht geeft.

Als we het dorpje uitlopen gaan we het Skillepaadje op richting de Wezenputten. Mooi verhaal hangt daar aan. De VOC had voor de maandenlange reis naar de oost vers water aan boord nodig. Texel had goed water. Want omdat het extra ijzerhoudend was, was het lang houdbaar. Wel tot aan Kaap de goede Hoop! De tonnen water uit de putten werden per boot richting de haven van Oude schild vervoerd. De opbrengst van het water kwam ten goede aan het weeshuis in Oudeschild. En zo was de cirkel weer rond, mooi toch?

Terwijl we het hele verhaal lezen op een bord bij de start van het paadje zie ik in mijn ooghoeken een oudere Texelaar de vlag hijsen. We vragen of het een bijzondere dag is vandaag? “Nee zeg, maar ik hang even de oude vlag op. Morgen storm, dan blijft er niets van over, ik hang even mijn oude op.” Op mijn vraag of we het volkslied ook nog mogen horen, zegt hij: “Béééh, dat is ons volkslied!” We nemen lachend afscheid. Of we wel willen oppassen voor de loslopende koeien, roept hij nog. “nee grapje, die zijn er niet.” Texelaars………………… grapjurken.

Bij de waterputten aangekomen blijkt dat je zelf nog even de vaten vol kan pompen. Uiteraard kan ik dat niet laten. Het werkt! Prachtig. We schieten zo niet erg op met al het moois wat voorbij komt. Hebben het druk met heel veel bloemen en planten en natuurlijk de vogels. Niet de schapen en lammetjes vergeten natuurlijk. In het gebied waar we nu lopen zien we ook veel ‘tuûnwallen’ en schapenboeten. De ‘tuûnwallen’ zijn perceelafscheidingen van opgestapelde graszoden. En wat zitten daar veel mooie plantjes tussen. En ze zijn met deze harde wind ook een goede windvanger hebben we gemerkt. De schapenboeten zijn schuren voor hooi en gereedschap, met een speciaal afgeplatte kant. Het lijkt wel een halve schuur. Het is weer cultuurlandschap waar wij nog nooit van hadden gehoord.

Als we een broodje eten bij de Hoge Berg lijkt het te gaan regenen. We denken dat het niet lang meer zal duren. Toch maar vertrouwen hebben dat het altijd komt zoals het moet, zeg ik tegen zus. En even later is ons waterig zonnetje er toch al weer. We wandelen vrij snel door Den Burg want eh, ondanks het “blijft thuis” advies kan je er op koppen lopen. Dus van de historische geschiedenis ontdekken wij niet zo veel.

Dan gaat het rechtop in de wind richting het zuider-westerlijke puntje van het eiland. Ons eindpunt van het rondje Texel. De paardenbloemen onderweg en de vele bloeiende wit roze struiken laat ik maar even. De pinksterbloemen zal ik jullie niet onthouden.

Net voor het eindpunt is het zwoegen over de dijk. Het voelt wel windkracht tien. Maar de uitzichten zijn fantastisch, het blijft droog en waar je ook kijkt is wel weer wat anders te zien. Een paartje kievieten dat de jongen verdedigt, bollenvelden, kanaaltje met eenden en de duizenden lammetjes huppelend door de wei. De meer dan 60 km van het wadden pad op Texel is klaar in 4 etappes. Ja, ik weet dat sommige mensen dat in 1 dag doen maar Anneke, dat kan ik niet. En JA, wat is Texel prachtig. Ik wist het niet, nu wel!

Ook zien we, op het laatste stuk, een eerste orchidee en als je goed kijkt zie je dat over enkele weken het barstenvol zal staan. Vertrouwen mag je hebben zegt dat ook maar weer. Ik vind de lente prachtig; zo vol van beloften en wijzend op vertrouwen. Hij is immers je zwager niet. 😬