Modo Udum Modo

Tussen kerst en oud en nieuw nog even een nieuw avontuur aangaan. In deze donkere en vooral korte dagen is het wel een uitdaging om te gaan wandelen. Vroeg uit bed; in bed blijven is verleidelijker. Zorgen dat je voor het donker binnen bent; het is soms goed doorstappen. We vertrekken na de koffie met de bus naar station Emmen en dan verder naar de halte in Klazienaveen waar we de vorige keer zijn ingestapt. Als we het oosterse bos inlopen start dat met een bijzonder plaatje.

Wat het precieze verhaal hierbij is zullen we nooit weten. We steken even later het Scholtenskanaal over, met een zelfbedieningspondje. Beetje wankel, kettingen stuk, dus je zou in theorie zo in het water kunnen duikelen. Maar omdat het water ons erg koud lijkt doen we maar voorzichtig aan en halen we zonder nat pak de overkant.

We lopen verder door het kassengebied van Zwartemeer. Helaas is de aanblik toch wel echt vergane glorie.

We hebben met het weer best geluk vandaag. De zon is er af en toe even bij en het is ook relatief warm. We vinden het altijd wel lastig wat dan aan te doen qua kleding en dus zijn we eigenlijk de hele dag bezig met aan en uit doen van dan weer een trui, dan weer een jas. Regen komt er niet dus dat is al erg fijn.

Bij de waterplas van Zwartemeer is het tijd voor koffie en een broodje. We lopen door tot we bij de beek de Runde aankomen. Nooit geweten dat deze ontspringt bij Zwartemeer. Wij toch altijd maar denken dat hij vanuit het noorden stroomde.

Het is echt een veen-beek met roestkleurig water. Ziet er niet zo schoon uit maar het is het daarentegen juist wel! Veel paadjes in dit gebied kennen we al maar toch is het weer verbazend dat we toch ook stukken lopen waarvan we het bestaan niet wisten. Soms ook juist de verhalen er achter niet goed wisten. Het boekje met de route is een goede hulp, we lezen en herlezen want er staat zoveel in.

We lopen ook enkele km’s langs de snelweg richting Meppen. Dat kondigt duidelijk aan dat we de grens naderen met onze oosterburen. De Duitse routebordjes beginnen al.

Als we via de snelweg en de bebouwing van Zwartemeer de Runde vervolgen genieten we weer van een nieuw ontdekt paadje.

Het is ook een bijzonder mooie dag qua licht. Op de foto’s niet half zo mooi als in het echt, ik ben natuurlijk ook maar een amateur. Maar dat Vincent het schilderachtig vond en juist dat licht probeerde te vangen, ja, dat begrijp ik wel. Als we bij het Bargerveen aankomen ontdekken we dat ook daar allerlei, voor ons nieuwe, ontwikkelingen zijn.

We stuiten op een bouwwerk, afgeleid van een vroeger huis van de pastoor; Modo Udum Modo. In 1875 werd in het Bargerveen de eerste boerderij gebouwd waar de Rooms Katholieke gemeenschap van Zwartemeer kon bidden. Ook jagers vonden onderkomen in het pand. Nu kunnen fietsers en wandelaars er terecht. Dus ook voor ons nu een mooi plekje voor een broodje met warme chocomel. Met uitzicht op het mooie Bargerveen. Modo Udum Modo betekend trouwens, nu eens droog en dan weer nat. Zo onheilspellend als dit gebied vroeger was en nu eigenlijk weer opnieuw. De veenmoerassen hebben altijd iets mystieks over zich toch?

De plaatjes spreken voor zich denk ik. Onmetelijk prachtig. Onmetelijk geheimzinnig. Ik maak nog even studie van het veenmos. Heb er de laatste tijd veel over gehoord en gezien. Bijzonder plantje wat goed tegen water kan maar ook heel lang droog kan staan zonder dood te gaan. Pak je een pluk op dan wring je er zo een liter water uit. En wat is het ook een wonderschoon plantje. Bijzondere sterretjes.

Terwijl we onze weg vervolgen komen we heel veel info borden tegen met foto’s en verhalen van vroeger. Bij veel stukken land is dus door overlevering nog bekend wie er woonden en vooral ook hoe. Armoe troef.

Vind het toch mooi om allemaal even te lezen. Hoeveel veenkeeten hebben er in dit gebied wel gestaan? Gebouwd van berken, plaggen, turf en stro. Daar woonde je dan in met je gezin met ook nog vaak meer dan twee kinders. Hoezo gas-crisis? Voedselcrisis? Ik begrijp soms echt niet hoe deze mensen dat overleefd hebben.

Als de zon al onder is komen wij bij de schaapkooi aan.

Volgende keer maar weer binnen kijken, onze taxi staat klaar dus is het tijd huiswaarts te gaan. Wanneer zullen we het buitenland gaan bereiken? Jullie gaan het beleven, wij ook 😉