Muggen, gehoorapparaten en een knipoog

Gisteravond nog even genoten van het camping leven. Lekker achter ons huisje; niemand ziet ons maar wij genieten wel van anderen……………. Je kent het wel, de rij bij het toilet, grrrrrrrrrrttttttttttttts daar gaat weer een rits van een tent, zacht kabbelend gebabbel op de achtergrond. We hebben wel de gezellige voordelen van een camping maar hoeven niet met een rol in de hand naar het toilet, op de knieën de tent in of in de rij om te douchen. Wat we wel hebben zijn; muggen, heel veel! Ondanks horren en wanneer het kan ramen dicht. Vandaag even bulten geteld op 1 lichaamshelft, het zijn er zeker 30! En dan heb ik nog enorme warmte-uitslag op mijn benen, onder de sokken. Ik zie er niet uit. Maar daar gaat vakantie ook niet om toch? Onherkenbaar geworden, hahaha.

Vandaag de auto in Idsegahuizum geparkeerd, nadat om 7.00 de wekker ging. De buurtbus brengt ons naar Workum. De chauffeur legt nog eens duidelijk uit waar we weer op kunnen stappen voor de weg terug. Dat we gaan wandelen, dat gaat er bij hem niet in. In Workum na de koffie eerst het museum in de Waag. De vrijwilligers en kassa moeten nog opstarten en zo ontstaan er toch altijd weer gezellige gesprekken. Het is een prachtig gebouw met kleine tentoonstelling over van alles en nog wat. Met mooie verhaaltjes erbij. Ook over de treinboot van gister. Ik probeer alvast uit hoe het lopen in de toekomst moet. Als we vertrekken, moet de mw. nog wel even zeggen dat we rustig aan moeten doen, want eigenlijk is het gekkenwerk.

Door het liefdessteegje (2 meter breed) lopen we Workum uit. Als we uit de steeg komen stappen we over een wit boog bruggetje en dit zal kilometers zo verder gaan. Door de landerijen, over bruggetjes en weer een stukkie dijk. Het is prachtig. En stil, heel stil. Oneindig lijkt het wel. Als we uiteindelijk aan het eind van het pad zijn, vroeger ook kerkpad, wacht ons een verrassing. De brug is afgesloten, ze zijn aan het repareren. Maar er zijn veel vrijwilligers om ons zonder nat pak naar de overkant te helpen. Het slootje was ook echt te breed om te springen. Ik roep nog: “werken jullie maar lekker door, wij hebben vakantie!” De mannen vinden dat wat wij doen echt geen vakantie, ach ze weten niet beter.

We komen aan in Ferwoude. Moeten bellen om de kerk met expositie in te kunnen. Het duurt even maar dan komt er een aardige mw. aanfietsen en de deur opendoen. We mogen de prachtige kerk in en voor 2 euro mogen we ook nog naar het museum. Waar? Nou we gaan het zien. Ze gaat even weg want heeft haar gehoorapparaten in maar de batterijen onderweg verloren. Je kan wat beleven op een dag. Ze komt inderdaad terug en opent de deuren van een heuse Friese boerderij uit 1800. En echt jongens je weet niet wat je ziet; het lijkt alsof de eigenaar er zo uit is gestapt. Blijkt later ook zo te zijn. Hij heeft het nagelaten aan het dorp en eigenlijk is er geen tijd of geld om het goed te onder houden. Het is een wonderlijk mooie ervaring en mw. verteld honderd uit over alles wat ze ervan weet. Het is een gezellig onderonsje. We vervolgen even later onze weg over de betonwegen door de landerijen, met her en der een boerderij. In de verte zien we een bankje. Wonderlijk want echt die zien we hier niet veel helaas. Maar dat bankje staat wel net op de hoek op het grote gazon van een huis. Zouden we? Zou het mogen? Hetty wil gaan vragen maar we zien geen mens. Nou vooruit dan maar we gaan even lunchen. 5 tellen later komt de bewoonster vrolijk aanstappen. “We zagen jullie lopen en ik dacht: och, die breng ik even wat.” Ze heeft 2 glazen koel, fris water in de hand! Wat lief, ben er zo gelukkig mee. WATER, wat kan je blij zijn met water. We hadden natuurlijk wel water in de zak (theewater temp trouwens) maar dat mensen zo zijn. LIEF! Het leven is goed. Tel uw zegeningen was het toch? Het waren er vandaag best wel heel veel! Met hernieuwde energie lopen we naar het museumdorp Allingawier. Soort Ellert en Brammert voor de Drenten onder ons. We zien ook nog twee jonge kievieten onderweg, wat zijn die schattig, ook onhandig trouwens. Hoe wendbaar ze zijn als ze kunnen vliegen, hoe kwetsbaar als dat nog niet lukt. Het museumdorp best wel aardig maar het kon ons onverwachte bezoekje van de mw. en de boerderij in Ferwoude echt niet overtreffen. Het bier was trouwens heerlijk. We benen verder, 2 kilometer door de verzengende hitte naar de auto. 14 kilometer zit erop. En jongens, het ging goed! Een mens kan veel meer dan hij denkt soms. Het is goed: verstand op nul, blik op oneindig. Genieten van wat je ziet en wat onverwacht op je pad komt. En wat kan je bijzondere en lieve mensen tegenkomen op je pad. Nu koffie met een drabbelkoek! En ik denk: dag met een knipoog van………………………….