Niet bange um te falen……..

Het was vroeg opstaan gisteren. Pikkedonker en grauw is het buiten als we in de auto stappen. De donkere dagen voor kerst zijn dit jaar nat en kil. Als we bij kasteel Eerde (vlakbij Ommen) op de bus stappen rond 8.30, begint de zin er wel al weer in te komen. We hebben het er voor over om vroeg op te staan en dan op weg te kunnen. 22 km voor de boeg.

Vanaf treinstation Nijverdal is het zoeken naar de start. Het is ook al even geleden dat we de vorige etappe deden. Toen aten we een ijsje aan het eind en waren we warm en moe van een zonnige dag. Nu dragen we gewatteerde wandelbroeken en een dikke (kerst)trui met sjaal.

Het begin is mooi. Door het Gagelmansveentje richting de oevers van de Regge. Dit meanderende stroompje bepaald deze dag het grootste deel van onze route. De Regge mag de laatste jaren, door herstel projecten, weer “zijn eigen richting volgen” en dus kronkelen ook wij, heel wat af.

We drinken onze koffie op een bankje en spotten daar staartmeesjes en een waterhoen. Die staartmeesjes zijn altijd een plezier om te zien. Buitelende bolletjes, die letterlijk op de kop hangen en ondertussen een koddig liedje zingen. Als je ze van dichtbij bekijkt zijn hun jasjes wit/ zwart met paars en lichtbruin. Een plezier voor het oog en oor.

Als we verder lopen vangen we af en toe wat mistbuien. Soms is het droog en dan weer niet. Het wandelen in de mist levert afwisselende beelden op.

We fantaseren hoe dit deel van de route er in lente en zomer uit zou zien. Stellen toch ook telkens vast dat juist de wisseling van de seizoenen het landschap steeds weer andere sfeer en schoonheid geeft.

Het aanbod van bloemen, planten en dieren wisselt ook en is dus verrassend. We spotten een groene specht, veel eenden en zwanen en ook een bijzondere wintergast; een paartje van de grote zaag bek. Een eendensoort die alleen in de winter in Nederland te zien is. Ja jongens, we leren steeds meer bij.

Onderweg komen we ook bordjes met mooie gedichten tegen. Zelfs in het dialect. Er zitten heel veel mooie bij. Om letterlijk bij stil te staan. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik het Twents niet altijd volgen kan. Eentje van deze dichtsels deel ik graag met jullie. Het vat de dag weer zo mooi samen; de natuur, het wonder, het is altijd goed.

“Natuur eist andacht keer op keer niet bange um te falen…………….” Dat hoeft ook niet aangezien de Regie in goede handen ligt. Het komt zoals het moet. Wat een troost en belofte voor iedere dag. Als we dan even later langs de restanten van huis Schuilenburg wandelen is het verbazingwekkend dat we de lente al weer aangekondigd zien. Het gaat door! Wat een moed en vertrouwen krijg je van wandelen in de natuur.

We gaan verder langs de dynamische rivier de Regge met sluizen, vistrappen en stroomversnellingen. Alles om de natuur zo natuurlijk mogelijk te laten zijn (?!) Jongens wat is er veel te zien, juist nu ook met de winterkleuren; grijs, oranje, bruin en geel.

Op de Velderberg passeren we zeer afwisselende natuur. Het is zelfs ook wat klimmen en dalen en de oever van de Regge is uiteraard nu heel drassig. We weten dan nog niet dat het nog veel erger kan. Net voor kasteel Eerde kunnen we alleen nog maar “wadlopen” om bij de auto te komen. De paden zijn zo goed als niet te begaan. Een meneer tipt ons om door het weiland te gaan en dan het prikkeldraad weer over te klimmen. Toch lijkt ons dat ook niet wat. Het draad is hoog, er onderdoor klimmen met de rugzakken een onhaalbare optie. Dan maar vol door de modder. afgelopen week de schoenen net gepoetst maar goed het is niet anders. Het is glibberen en glijden. Elkaar over de gladde houten hekjes helpen en vol in het water stappen. Gelukkig zijn we er bijna en kunnen de schoenen in de auto uit.

Na 5 en een half uur zitten de 22 km er op. Wat was het fijn om weer een deel van het Havenzatenpad te lopen. Mooi wonderschoon gebied, Salland. Weer genoeg gezien en meegemaakt. Genoten van wat is en komt. Kan niet wachten tot we weer verder gaan. Wiej bint ’t er stille van en zwiegt in alle talen