Nota bene

Als we van station Dalfsen naar Ommen reizen lacht de machinist hartelijk om onze letterlijk twinkelende feesttrui. Hij rijdt vrolijk het nieuwe jaar tegemoet. Als we vanuit het station over de beukenlaan weer richting huize Het Laer lopen lijkt het wel voorjaar. De meesjes zingen dat het een lieve lust is. Het komt denken we door de zon en het zachte weer. Zouden ze denken dat het voorjaar is? We hopen van niet: nu nog geen eitjes leggen hoor! Het doet ook ons denken aan het lied waar we gisteren de kerkdienst mee afsloten; opwekking 832, “De schepping knielt in diepst ontzag
De hemel juicht voor onze Koning. Voor eeuwig is Uw heerschappij. Uw troon staat onwankelbaar. Ongeëvenaarde kracht ligt in Uw grote naam. ” Het is prachtig zo het nieuwe jaar in te lopen.

Het carillon van Ommen is prachtig om te horen in de vroege ochtend, al geeft de skyline van de stad (ja Ommen heeft stadsrechten) soms wel wat te denken. Wat is dit veranderd in de afgelopen 40 jaar. Ik kwam hier toen ik 6 jaar was, je herkent bijna niets meer. De molens zijn bijna niet meer te zien door alle nieuw aanbouw. Maar een mooie omgeving blijft het wel. Dat hebben de vele toeristen immers ook wel ontdekt.

Wat is het heerlijk wandelen langs de Vecht. We zijn niet de enige wandelaars die daar zo over denken. Wel grappig: een meerkoetje is op een drijvend eiland van waterplanten driftig aan het pikken en zoeken. Heeft die ook al de lente in de kop? Door de stroming gaat het vogeltje binnen een paar minuten heel hard verder stroomafwaarts. Let dat beest wel op?! We houden het goed in de gaten en ja hoor, opeens kijkt het vogeltje om zich heen en lijkt te denken: “nee zeg, waar ben ik nou?!” Net als ik dat wil vereeuwigen springt het van het vlotje gauw het water in. Je kan wat beleven onderweg……………………

De Vecht is prachtig. We genieten even van een lekker warm bakkie chocolademelk van onze broers en zussen uit Emmen. We denken aan ze, op ons bankje aan de Vecht.

Via het Ommerkanaal lopen we Varsen binnen. Mooie omgeving waar wordt geprobeerd veel van het oude landschap te herstellen.

Wat zijn de luchten vandaag mooi! Om stil van te worden. Wat zijn de bomen in winterkleed met het gouden licht van een winterzon de moeite van het stilstaan waard. Het is genieten van van alles en nog wat. We lopen een lang stuk over een fietspad en nog een kort ommetje over een wonderlijke camping aan de stuw bij Vilsteren. Wat verplaatst deze stuw binnen enkele minuten een liters aan water! Het is oorverdovend.

• 

Dan volgt een heel stuk over het stuwpad en gaat het richting Landgoed Rechteren.

Rechteren, het enige bewaard gebleven middeleeuwse kasteel (1190) in Overijssel. Uniek aan Rechteren is dat het kasteel nog steeds het middelpunt van het landgoed vormt. Het landgoed is niet zozeer een uiting van pracht en praal met sierlijke tuinen in de Franse en/of Engelse stijl, zoals andere landgoederen die veelal wel kennen. Daar waar het grootgrondbezit vanaf de 18de eeuw voor sommige landgoedeigenaren een financieel blok aan het been werd bleef dit bij landgoed Rechteren behouden. Met de markeverdeling in de 19de-eeuw werd het landgoed verder uitgebreid. Vandaag de dag kent het landgoed oppervlakte van ruim 1.200 hectare. Het landgoed bestaat uit uitgestrekte landerijen, bossen en heideveldjes. De boerderijen staan verspreid over het landgoed. We zien er veel van, met de bijpassende luikjes. Altijd prachtig. Rechteren voor mij altijd verbonden met Bas van de Goor en het progamma: Meer dan goud. En het is en blijft meer dan goud 😉

Net voor het station staan we voor de zoveelste keer stil bij de stil makende wolken luchten. Hoeveel kleuren kan je zien? Het is ons vuurwerk van deze jaarwisseling. “De duisternis licht op door U.” Op het station nog een bakkie thee op een bankje. Nota bene, 1 januari! Dankbaarheid voert de boventoon.