Op naar de top.

We hebben het zo druk gehad de afgelopen dagen dat de boodschappen echt bijna op zijn. In de ochtend dus eerst naar de buurtsuper en dan tassen pakken en na de middag weer op stap. Als we terugkomen van de winkel worden we door het campingvarken begroet met een ferme knor. Hij stinkt als een oordeel maar leuk istie wel. Echt een beestenboel hier hoor op de camping. Ik heb het niet alleen over de dieren……………… Als we koffie zitten te drinken achter ons huisje op de camping hoor ik de campinggasten hele verhalen vertellen. Gister zijn er heel wat grote dure campers het terrein op komen tuffen. Een mw. van een camper zo groot als een huis en ik schat in met ook heel veel luxe is druk aan de babbel met een mw. die in een tentje van 3 bij 3 meter heeft geslapen. Mw. tentje gaat in de middag over naar Vlieland met de boot, ze zal de haven moeten bereiken per fiets. Mw. camper klaagt over het slechte weer van de afgelopen week. “Als dit zo blijft, gaan wij naar huis!”. Mw. tentje klinkt wat optimistischer, zij gaat gewoon door met haar plannen en “Ach, het komt zoals het komt.” Wij denken dat het duidelijk aangeeft dat niet de spullen die je hebt je geluk bepalen maar geheel iets anders. Of is dit een foute conclusie.

Wij, die echt heel goed weer hadden afgelopen week gaan nu ook maar weer richting Leeuwarden met de auto. Ook al is de lucht grijs en valt er heel af en toe een spatje uit die wolken. De korte broek of een rokje waren in de afgelopen week onze kleding. Hoe zou een lange broek om je benen ook alweer voelen? We planten onze fietsen bij het plein bij de kerk van Ferwerd. Gaan eerst de kerk even in, want je weet maar nooit of deze bij terugkomst nog open is. Er klinkt orgelmuziek. Het geeft me altijd een “thuis” gevoel. Wat houd ik van Uw huis, bij U onder de pannen Heer. We rijden met de auto naar het gemaal waar we gister zijn gestopt en wandelen naar de toren. Gister zagen we hem in de verte en onze campingbeheerster vertelde in de avond dat het een bezoekje waard was. De toren is een oude silo en de boer heeft zijn bedrijf opgegeven en daarvan een wad voorlichtingscentrum gemaakt. De toren ligt niet op het kustpad maar we lopen er maar voor om. Bij de toren aangekomen eten we eerst moed in, het is heel wat trappen op immers. En fijn onze laatste wens voor deze vakantie kan worden ingewilligd. We hadden nl. 3 zaken staan; dumkes proeven, paling eten en oranje koek bij de koffie. De laatste dus vandaag! En wat is het lekker. Met de buik vol gaan we op naar de top en daarna nog 2 kleine museumpjes bekijken, in de oude koeienstal. Het was leuk om even mee te maken. Verder gaat de tocht weer door het Friese vlakke land. Langs windmolens, slootjes en hardwerkende boeren. Ze zijn druk met gieren dus ook daar kunnen we tweeërlei van genieten. Zo lopen we wat kilometers en komen Ferwert weer binnen. Wat een mooi dorpje! Zoals zo vele dorpjes hier. Oud, verstild en met veel sfeer en rust. Het ademt verleden en ontspannenheid. We stappen op de fiets en kuieren terug naar de auto. Hadden ons voorgenomen de broodjes op de dijk te nuttigen, nog even genieten van de ondergaande zon op het wad. Het heeft wat voeten in de aarde om een goed plekje te vinden want niet overal mag je de dijk op. We moeten ook over smalle dijkpaadjes met de auto waarvan, met name Hetty denkt: zal ik mijn ogen dichtdoen?! Zo smal, zo hoog. Ik houd mijn ogen open en grappig genoeg belanden we uiteindelijk bij Koehool op de dijk. Regenjassen aan voor de wind, peuzelen we ons avondeten naar binnen. En wat is het er mooi nu, in het avondlicht! Ik hoop maar dat de foto’s genoeg zeggen want juist woorden vinden is lastig. Het licht, de wolken, de gebarsten grond van het wad. De vogels, de zeekraal en op de achtergrond de Waddeneilanden. En de stilte! De stilte, soms is de hemel even heel dichtbij. Op naar de top? Op de terugweg kopen we nog verse pruimen en zullen eens zien of dat wat is. Frieske proemn? Ach vast wel. Zo is de dag weer ten einde, naar volle tevredenheid. Het was TOP!