Sssssttt, een geheim

“Je hebt normale mensen en christenen”, zei een spreker 2 weken terug.
“Regels volgen, onderzoeken doen, structuren maken en vasthouden óf ………….. bidden!?
Christenen zijn de vooruitkijkgroep. Er komt een betere wereld. Er wordt aan gewerkt, zie je het, voel en merk je het?”
Ben ik dat, 1 van de vooruitkijkgroep? Wil ik dat delen of houd ik dat liever geheim?

En zo gaan we op stap omdat we vooruit willen kijken. In het nu van de dag maar ook met vertrouwen voor wat nog komt.
Nee, niet tegen de regels van onze minister president in, maar wel een wandeling maken mét die regels in het achterhoofd. Want zijn opdracht was ook: blijf gezond. Ik vrees dat er nu heel veel mensen zich niet beseffen hoe belangrijk het nu juist is om in beweging te blijven.
Weken binnen zitten, geen frisse lucht of natuurlijk licht. Niet in aanraking komen met welk virus dan ook, terwijl dat normaal gesproken dagelijkse kost is. Wat gebeurd er als je dan na weken, maanden weer naar buiten gaat?

We kunnen dit weekend niet trainen met de Caminogroep, zoals stond gepland maar we gaan wel door. Zaterdag wandelen en vandaag met de club achter de pc. Hernieuwde plannen zijn gemaakt.

Gisteren dus naar Hellendoorn met de auto en daar de Holterberg en Haarlerberg beklommen.
Het is prachtig weer en de natuur is schitterend nu.
Het is fijn en bijzonder jezelf ruimte te geven om te voelen, alleen te zijn in het moment.
Blij te zijn met het kleine. Gisteren hoorden we dat mensen daar nu in deze tijd tegen aan lopen. Niet weten hoe het te doen. Druk zijn, is wat normaal is, wat goed voelt. Wat als alles stil staat voor je gevoel, als je niet meer weet hoe het leven anders in te vullen?

Daniël schreef zaterdag over zijn koolmeesjes in de tuin.
Hoe ze nestjes bouwen.
“Ik kijk vaak naar dit schouwspel. Want dat is het. Een spel om te aanschouwen. Het relativeert. Ik kijk niet meer naar het nieuws op tv. Ik zorg wel dat ik op de hoogte blijf van het grootste nieuws. Maar waar komt het nieuws vandaan? Wie zegt wat en waarom? Wie of wat kun je nou eigenlijk vertrouwen? Als ik weer zo ga denken, dan kijk ik even weer naar de koolmeesjes.”
En zo bekijken wij de natuur zaterdag. De bosbessenstruiken die van zilver lijken te zijn, de ontluikende frisse dennennaalden en de azuurblauwe lucht.
Man, man wat mooi! Het relativeert en gelukkig, we hoeven het niet te leren.
We aanschouwen het schouwspel van de lente in een prachtig stukje Nederland.
Volop genieten is het op de eerste echte warme lentedag. 23 km op de teller.

Vandaag dus met de Caminogroep verbonden via Zoom. Je leert wat bij zo.
Skypen en facetimen kon ik al jaren, door contact met mensen in het buitenland. Nu kan ik Zoomen en Microsoft Teamen. Het klinkt heel wat maar als ik het zelfs in een paar seconden kan leren…..
Bas neemt ons even mee in de nieuwe planning van onze voorgenomen reis, wandelcoach Wanda legt het trainingsschema voor binnen en buiten uit. Sasja de psycholoog neemt ons mee in de gevaren van een ander leefschema, dat wat voor ons als diabeten nog weer extra impact heeft. Neem alleen het minder bewegen al.
Dan komen we toe aan persoonlijke vragen. Ik baal er altijd van dat Bas dan met een idee voor mijn probleem komt waarvan ik denk: dom zeg, waarom kom je dáár nou zélf niet op?! Grrrrrr.
Maar uiteraard ben ik er ook erg blij mee en ik ga er de komende weken mee aan de slag. Uitproberen of het voor mij werkt want dat zegt hij er ook altijd wel bij. Ieder mens is immers anders.
De adviezen deel ik binnenkort ook met mijn diabetesverplk. En zo kan zij het weer voor anderen inzetten, hopen we.

Om weer bij het begin te beginnen: delen van geheimen kan waardevol zijn en anderen helpen. Ik doe het graag 😊
Ik zal u er nu 1 influisteren: kijk eens wat vaker naar het schouwspel van de vogels. Ze vertellen ons een mooi verhaal!