Tot u spreekt de heide
Vandaag een uitstapje wat hoort bij de route maar qua tijdsbesteding niet echt in een wandeldag past. Maar het overslaan? Nee, dat kan dan ook weer niet. En ik vindt dat dit onderdeel dan toch ook op deze website past.
“Tot u spreekt de heide, naar die stille stem van de natuur luistert gij maar de natuur vordert een periode van worstelen met haar.” Dit schreef Vincent van Gogh in 1883.
De mevrouw die ons rondleidt zegt: “van Gogh was een bijzondere schilder maar zijn brieven vooral aan broer Theo zijn bijna poëtisch. in ieder geval inspirerend. En dat kan ik wel beamen. In de tentoonstelling kom ik prachtige zinnen tegen uit die brieven. Het leven van Vincent is uit dit schrijven ook goed op te maken. In een klein stukje film is dat ook mooi weer gegeven. We krijgen een bijzondere rondleiding in het van Gogh huis van Nieuw – Amsterdam. De werken die er hangen zijn weliswaar kopieën maar ik vind het prima. We moeten nog maar eens naar Amsterdam. Voor nu geeft het het verhaal mooi weer en Vincent van Gogh gaat werkelijk een beetje voor ons leven. komt natuurlijk ook omdat hij prachtig beschrijft en schilderde wat wij in de afgelopen weken hebben gezien. (En al jaren weten en ervaren.) Jammer dat de wereld in zijn tijd hem zo slecht begreep.
De rondleidster beschrijft zo beeldend dat je Vincent binnen hoort komen in het logement. Het belletje hoor je letterlijk klingelen. We volgen haar met de trap omhoog naar het logeer kamertje van Vincent. Hij logeerde er 3 maand.
Grappig, afgelopen week reed ik heel wat keren over de brug. ik zal er vanaf nu toch anders naar gaan kijken. Uiteraard is het niet meer dezelfde, ligt hij op een ietwat andere plek maar het idee is duidelijk. We horen leuke dingen, verdrietige. Een hoop geschiedenis en mooie verhalen. Chapeau voor alle vrijwilligers. Superleuk. Man, man en dat dan allemaal in Nieuw – Amsterdam!
Wisten jullie dat er een lied geschreven was over van Gogh. Behorend bij onderstaand schilderij?
Luister en kijk even naar de volgende link.
We gaan ook nog naar Museum Collectie Brands in Nieuw- Dordrecht. Een museum dat zijn naam
dankt aan Jans Brands. Wat ooit begon als een particuliere verzameling in een oude boerderij, aan de Herenstreek, groeide uit tot een erkend museum.
Ach wat is er veel te zien en veel te lezen. Te veel voor een middag voor nu. We komen zeker terug. En ook hier TOP vrijwilligers die rondleidingen verzorgen en er zo veel van weten. Met liefde verteld en Drentse gemoedelijkheid. We genieten.
3 kleinigheden licht ik er even uit. Er waren zoveel dingen die we niet kenden of herkenden. Zo veel moois om over te vertellen. Maar deze….. Toen ik de negentigjarige appte, met deze foto, en de vraag: “pa wat is dit?” Wist hij het uiteraard wel. Als je kilo’s aardappels gekrabd hebt in je leven kan dat ook niet anders. Het zijn kapjes om je vingers en nagels te beschermen.
Jongens, iedere Drent (Nederlander!) moet hier geweest zijn hoor. Want wat wij ook zeker nu gemerkt hebben, onderweg tijdens het wandelen en in de musea: Drenthe heeft zoveel te vertellen. Wat heb ik nog toe te voegen aan de mooie woorden van Vincent en de bloeiende heide van vorige week.
“Drenthe is zo mooi, zoo zeer pakt het me algeheel in en voldoet mij absoluut dat ik, indien ik niet voor altijd hier kon zijn, ik het maar liever niet gezien had. Het is onbeschrijfelijk schoon.” Aldus Vincent v G.