Tribune larbus

Keuzestress vandaag. Normaal is het vaak zoeken naar een “titel van de dag”. Wat moet er boven mijn verhaal staan? Welke titel dekt het beste de lading en daagt uit om te lezen. Vandaag hebben we de keus uit: “Tribune larbus”, “het paradijs gevonden”, “pot op z’n kop” of “verrassing!”. Ja, zo zie je maar weer een dag vol verrassingen in het gewone Drenthe.

We beginnen in Glimmen door uit te checken bij onze gastvrouw. Weer een ervaring rijker en daar laat ik het dan verder maar bij.

We lopen eerst langs het ven waar een gedenkteken staat van een groot aantal slachtoffers van de 2e wereld oorlog. Gefusilleerd en meestal gewoon achter gelaten in het veenmoeras. We zitten even stil op een bankje en lezen het verhaal.

Via vele zandwegen komen we aan in Midlaren. Ja, ja we gaan 3 larens aandoen. Larens dat wil zeggen: intensief, bewijd en benut bos. En 3 bijelkaar is dat dan in het Latijn: Tribune larbus. Voor het eerst beschreven in 1160. De zandwegen worden volgens wens van de aanwonenden, zo gelaten. En wat is dat eigenlijk mooi, niet alleen voor het landschap.

We komen langs het enigste intacte hunebed van Groningen. Het is maar een kleine maar onze eerste van deze Hondsrugtocht. Er zullen nog velen volgen….

In Midlaren lopen we even de kerk binnen….wat ligt daar opengeslagen? Een pelgrimslied, dát Pelgrimslied. Toeval bestaat niet.

En, hier zijn we al lang naar op zoek, vandaag gevonden. Wel mooi dat we vandaag ook lezen: je mag best soms even klagen over alles wat niet goed gaat. Als je dat maar doet in het vooruitzicht van dát wat komt. Nou dat doen wij graag! En soms ben ik ook stiekem wel verbaasd over hoeveel moois dat er ook nog is in deze wereld.

Verder langs het tweelingenhunebed. Staan achter 2 kleine boerderijtjes. Bijzonder dat ze nog zo goed bewaard zijn gebleven. En staat een mooi verhaal bij. Over een “pot op de kop”. Gevonden bij 1 van “de stapels met stenen”, waarschijnlijk als grafgift meegegeven. Ik denk even aan het verhaal van gister; pot op de kop.

Verder maar weer door de velden voor Zuidlaren. We kunnen rechtstreeks want we zien het kerktorentje al recht vooruit. Wij gaan alleen nog even 8 km om. En wat een verrassend stuk is dat.

Mooi natuurgebied, met veel vogels. Zelfs lepelaars, een hele kolonie! Wat een verrassing. We dachten deze omgeving te kennen. Niets is minder waar. Langs een mooi klein paadje lopen we Zuidlaren binnen. De brink is ons einddoel. Daar wacht een bed en vast nog iets meer dan breakfast.