Wad mooi!

Gisteren met de boot over naar Ameland. Het kan toch niet anders, als je zo dicht bij Holwerd bent dat je dat dan niet doet?!
We doen het een beetje op de bonnefooi. Voetgangers kunnen altijd op de boot toch? Gaat prima maar als we een fiets willen huren aan de overkant……. staat er een rij tot ongeveer het parkeerdek van de veerboot. Doet ons besluiten eerst voor koffie te gaan. Na nog weer een half uur wachten in de rij, fietsen we eindelijk de dijk op richting vuurtoren. Heel mooi is het, weer langs het droog gevallen wad.
De kleuren, zoveel. Paars, roze, blauw, grijs en groen. De Grote Schilder heeft weer Zijn best gedaan.
De zon is mager, maar het is droog en we fietsen met de wind mee. Na de vuurtoren verder door de dorpjes en de duinen richting Buren. Prachtige tocht al vinden onze benen de duinen soms best wel pittig. We klimmen nog even een duin op om de Noordzee te zien. Prachtig! De zee. Elke keer imponerend en zo anders, iedere minuut. In Buren bezoeken we 2 gezelligerds die daar vakantie houden en we nemen de gratis leut maar al te graag aan. Dan weer op de fiets naar de boot. Daar spotten we zonsondergang.
We varen weer terug naar het vaste land en spoeden ons, in het pikkedonker, naar ons vakantieadres. Echt donker hier, bijna geen straatlantaarns aan het einde van de wereld zullen we maar zeggen. Wel veel sterren te zien uiteraard.
Moddergat zonder kleerscheuren bereikt.
38 km gefietst, NL = niet lopen.

Vandaag weer wandeldag.
We vertrekken wat later en tot onze grote schrik stellen we vast dat de bushalte, waar we op moeten stappen in Lauwersoog, tijdelijk opgeheven is. Wat nu? We hebben een belbus besteld in Dokkum, dus we móeten die bus halen.
We crossen naar de haven en zetten de auto in de parkeergarage, bedoelt voor de overstekers naar Schier. Daar komt de bus immers ook langs? Jawel, hij komt er al aan. Instappen maar en op naar Dokkum.
Daar aangekomen nog wachten op het minibusje oftewel: opstapper. Over het algemeen zijn deze chauffeurs het gezelligst. Zo ook nu weer. Als wij aangekomen zijn bij onze bestemming Wierum en willen uitstappen stelt hij voor nog even door te rijden; het is zo gezellig.
Doen we maar niet want we hebben 15 km voor de boeg. 4 km over de dijk brengt ons bij het Fiskershuiske in Moddergat. Zijn we maandag geweest, mooi klein museumpje met de geschiedenis van de visserij. Daar treffen we ook een broeder in de Heer uit Emmen. Die is met zijn ouders op stap, even langs de plekken waar zijn voorouders vandaan kwamen. Hoe mooi!
We gaan nu 10 km verder over de dijk richting Lauwersoog. Het is mooi en stil. Soms lijkt het alsof er geen mensen op deze wereld zijn, behalve wij. De vogels, de lucht, het wad en de duizenden kleuren. Stil, verstillend, het maakt je nietig klein en je hebt tegelijkertijd het besef dat je een belangrijk deel van de wereld bent.

Op de laatste kilometers, net voor de sluizen bij het Lauwersmeer, spotten we iets bijzonders. Ik loop voorop, op de hoge dijk. Links het opkomende water van het wad en rechts het meer.
Er vliegt een piepklein vogeltje voor me uit. Wat is het?! Hij is zo druk met zoeken naar mugjes in het hoge gras dat hij mij volkomen negeert. Het lukt me om hem vast te leggen op de gevoelige plaat. Och, wat een mooi, lief beestje. Ben er stil van. Het is het kleinste vogeltje van Europa, het goudhaantje. Hetty en ik genieten minuten lang van dit schouwspel. Een wonder in de natuur.

Aangekomen in de haven van Lauwersmeer eten we uiteraard een heerlijk visje.
We verzuchten dat het wederom weer een prachtige dag was. Met een noemenswaardig slotstuk, een prachtige toegift. Nou ja, een toegiftje van 8,5 cm.

Goudhaantje.
Piepklein vogeltje.
Hupst, parmantig.
Ik zoek een betekenis.
Buitenkans(je).

Wat is de natuur toch mooi.