Al wat mij lust
Als je denkt dat de “gewone Wadden Wandelen” op Texel klaar is en wij dan klaar zijn, dan heb je het mis. Als je in de boekjes van een LAW kijkt dan staan er ook altijd nog een paar dagwandelingen in. Voor Texel zijn dat er 3, al hebben ze ook wel wat overlap met de normale route dus gaan we kijken wat we nog willen. Want we hebben immers nog een paar dagen. Vandaag dagwandeling Oosterend. Als we in de auto zitten op weg naar start wordt het ons wat gortig, Het regent nogal behoorlijk namelijk. Als we starten is het bijna droog, vooruit dan maar!
Het is mooi om te starten in het dorp De Waal, waar veel vlaggen hangen ter ere van 5 mei. Feest, vrijheid! We vervolgen de weg het dorp uit en wandelen door polder en weilanden.
Bij Zandkes Kleiput komt er een forse bui over, denken we. We verschansen ons op een krukje achter een gebouwtje en trekken de regencape om ons heen. Eten ondertussen een broodje, wachten op wat er komt. En wat komt er? Weinig tot niets, dus even later gaan we maar weer op weg. We zien wel weer veel lepelaars. Wat zijn ze mooi met hun pluimpjes op de kop. En druk aan het “stofzuigen”, ik denk ook voedsel halen voor de jongen in het reservaat De Petten?
Ook daar weer volop vlaggen en met de zon erbij lijkt dat zo vrolijk. Ook fijn nu weer een terras te kunnen pakken voor een kopje thee. Altijd even een fijne pauze, ook omdat je even naar een toilet kan. Met deze wind best prettig. We gaan weer verder door de landerijen. Deze wandeling is redelijk vlak en kaal. En wat zie je nu, met deze keiharde wind dat het verschrikkelijk droog is! En beetje regen erbij was voor het land wel heel erg welkom.
En dan gaat het de dijk op. Geloof het of niet, het is bijna niet te doen. Ik worstel om overeind te blijven en waai zowat aan de andere kant de dijk weer af. Ik probeer nog op te stijgen en een stukje te vliegen maar dat is wat te hoog gegrepen. We gaan dan toch maar onderaan lopen, al zegt het boekje van niet. We moeten schreeuwen om ons verstaanbaar te maken dus voor een km of 5 doen we er maar het zwijgen toe. We ploeteren voort. De zon schijnt en het is droog, recht zo die gaat. En dus is dit ook goed en mooi.
De schapen vergapen zich aan ons. Terwijl ze normaal nogal schrikkerig zijn komen ze nu zelfs naar ons toe. Ze denken vast dat ze iets te eten krijgen. nou niks! Ik houd alles zelf. Geloof het of niet maar als ik zo ’n inspanning moet leveren moet ik veel eten en geen insuline er bij doen want alles wordt door de activiteit opgebruikt. Geeft wel weer aan wat beweging doet hè, voor een mens. En ik merk dat dat dagen daarna nog merkbaar is; veel minder insuline nodig. We gaan nog weer langs een klein natuurreservaatje en we doen ons tegoed aan het kijken naar de vogels. We gaan wat dat betreft waarschijnlijk deze week nog iets bijzonders ondernemen maar dat vertel ik nog niet. We verheugen ons er nu al dagen op…………….
We sluiten af via 1 van de oudste weggetjes van Texel. Gewoon langs een akker en via de oude klinkers bereiken we het dorp.
Halverwege de dag lazen we nog een mooi gedeelte uit een boekje. Ik sluit me er nu volmondig bij aan; “ik heb al wat mij lust”. Deze bijzondere regel uit een eeuwenoud boek. Jullie weten vast wat we gelezen hebben?