Wandelen met Dennis

Gisteravond, in ons warme bed lazen we de Opzij. (Hihihi lekker feministisch, 4.0!)

“Stel je voor dat het vandaag een prachtige dag was. Dat we in de warmte van de zon, door de duinen liepen. Nou, dan had je morgen geen verhaal op het werk te vertellen! Want dan was het gewoon een leuke wandelervaring in de duinen. Maar nu! Wandelen in de regen! Tegen oprechte positivisme is weinig in te brengen, ook al heeft de regen inmiddels de onderbroek bereikt, het maakt niet uit. We zijn bezig met het maken van een bijzondere herinnering. We draaien tijdens de wandeling het stresshormoon cortisol de nek om. Of nou ja, we jagen het in ieder geval terug in zijn hok.” Kari-Anne Fygi.

En zo gingen we na het ontbijt van start. Anders dan we gewend zijn omdat het stormachtig waait, regent en we normaal gesproken met broers en zussen in de kerk zitten. We gaan nu voor de kerk van “het ongeverfde hout”. Heb ik van Elly Zuiderveld geleerd. Oftewel in ons geval de kerk “van de woeste wind”.
Welke boodschap zal het ons brengen?
De mensen die we bij het ontbijt onmoeten hebben er weinig vertrouwen in.
Zullen we jullie naar Appingedam brengen met de auto? De B&B mevrouw vond ons gister al bikkels en dus; gaat jullie vast lukken. We sjorren de schoenhoezen aan. Regenbroek er over. Regencape aan, muts op en gaan met die banaan. Op naar het gehucht ’t Zandt. Onze cape klappert in de wind. Als je Dennis in de rug hebt duwt hij je mooi vooruit. Maar als andersom…….adembenemend. Hijgend moeten we soms even bekomen.
De vogels, die er toch nog af en toe zijn laten zich uit een boom vallen en waaien en zwaaien met de wind mee. Grappig gezicht. De route is trouwens prima, mooi zelfs. Veel over fietspaden, langs mooie boerderijen, weer een jaagpad en kerkepad. Afwisselend en telkens anders.
Wat ook heel bijzonder is, is dat er op het juiste moment steeds net, een prima pauzeplekje is. Zelfs met dak en mogelijkheid van uit de wind zitten. De huisjes, geplaatst door de provincie, die je op een plateau kan laten draaien. Echt top, nog nooit zoiets gezien.
En ook nog in een gerestaureerd theehuisje gezeten bij Alberdaheerd.
Het gaat van ’t Zand via Arwerd naar Appingedam. We lezen weer veel over de kloosters en kerken. Wat een bolwerken waren dat, mede ook door de “dikke boeren” van toen.
Aangekomen bij de héle oude kerk van Tjamsweer (1538) lijkt de hemel naar beneden te komen. Nog ongeveer 4 km te gaan. Nat zijn we toch. Koud niet.
Ik wring mijn handschoenen onderweg nog 6 keer uit en dan zijn we eindelijk bij ons paleis. Hotel Ekenstein. En inderdaad de regen heeft inmiddels de onderbroek bereikt.
We worden hartelijk ontvangen. Hangen alle kleding uit, douchen en installeren ons voor een onmoeting met onze broers en zussen in Emmen, via www.

Wat bracht ons vandaag?
Gekregen wat we niet verdienden en nog veel meer. Kan je daar ooit dankbaar genoeg voor zijn? Ik vaak ontrouw en ondankbaar mens.

Dennis was best oké, en bracht verrassende momenten met zich mee.

Wandelen in de kerk van storm en regen; best een goed verhaal.

En de bloedsuikers?! Nou vandaag torenhoog. Ik heb nog huiswerk te doen.
Maar ik ga, in vol vertrouwen.
Ik zag vorige week nog een regenboog, zelfs na zo’n dag als vandaag, geen zorgen dus. 😊