Want ’t giet zoas ’t giet

Wat kan er in een paar weken, let wel in een paar uur veel veranderen. Zo heb je plannen dit of dat te doen en vervolgens komt er niets van terecht, of toch net wel? Het plan lag er om afgelopen vrijdag een sponsoravond in de GKV Emmen te houden met als titel: “Leven aanpassen?!” Wist ik in december toen ik alles in werking zette dat het nu zou gaan zoals het nu ging? Wist ik veel dat wat ik wilde vertellen nu dubbel zo actueel zou zijn? Onze premier gaf aan dat samenkomsten met meer dan 100 personen niet door konden gaan. Ik had 28 aanmeldingen voor de vrijdag dus kon het wat mij betreft doorgaan. Op de vraag, wat ik ging doen, als risicopatiënt (die ik vrijdag meermalen kreeg) antwoordde ik: “Ik zorg goed voor mijzelf, doe dat wat ik kan, eet gezond, blijf in beweging, zorg voor voldoende rust maar ga wel gewoon door met leven. Doe jij dat ook. Ik heb een bepaald idee over het C-virus. Laat iedereen daarin zijn eigen mening en gevoel volgen. Ik accepteer en respecteer ieders mening daarin”.

En zo waar, alle 28 personen kwamen en met de crew incluis hadden we een topavond! Er werd lekker gekookt, gezellig gekletst en naar ik gehoord heb, veel geleerd. Over diabetes uiteraard maar ook over gezonde voeding, bewegen, de foundation en welke challenge ik aan hoop te gaan. Het was een fijne avond vooral om het samen zijn met broers en zussen. Zijn liefde en genade ervaren en delen. Uiteindelijk kan ik ook nog een mooi sponsorbedrag over maken: €460, 00! Misschien was de hoofdboodschap toch wel: heb vertrouwen, ga de weg die je hebt te gaan samen met Hem. Hineni.

“Heb der mar fiducie in
want ’t giet precies zoas ’t giet”

En zo gingen Hetty en ik ook gister weer op pad. Het trainingsschema gaf 24 km. aan, dus gingen we gewoon stug door.  En wat en prachtig weer hadden we! De zon scheen volop, de lucht was blauw. Ondanks de frisse wind en matige temperatuur was het volop genieten. De prachtige omgeving tussen Hardenberg en Ommen nam ons mee in de start van de lente. De belofte van hoop en toekomst! De vogels waren razend druk, “eieren werden gemaakt” (lees voorbereid 😉) en de lentebloesem en bloemen waren in groten getale te bewonderen. De vogels zongen het hoogste lied, geen weet hebbende van waar wij als mensen ons over opwinden. Het leek alsof de natuur ons aanmoedigde ons alleen druk te maken over wat echt belangrijk is. We troffen mensen die net als wij op zoek waren naar RUST en deze vonden in de natuur. Het wandelen door en naast het Vecht dal is schitterend en de doorkijkjes in de bossen doen je stil worden. We merken dat die 2 km extra erbij elke week best een ding is. Het viel ons gister wat zwaar. Ook wel een beetje extra misschien omdat we na een drukke avond en een korte nacht toch gewoon de draad weer wilden oppakken. Met wat extra spierpijn en vermoeide zere voeten komen we toch weer aan op het treinstation van Ommen. Vanwaaruit we terug treinen naar Emmen.

Nu op de zondag ziet de wereld er weer heel anders uit. Naar de kerk kunnen we vandaag niet. Stilgezet. Morgen misschien niet aan het werk? In ieder geval zonder studenten op school. Stilgezet. De challenge zal geen doorgang vinden in juni omdat Spanje op slot zit 2-3 maanden. Stilgezet. Ik bid nog maar eens het gebed waarmee we vrijdagavond afsloten:

Vader,

Ik verlaat mij op U,
doe met mij wat Gij goedvindt.

Wat Gij ook met mij doen wilt,
ik dank U.

Tot alles ben ik bereid, alles aanvaard ik,
als Uw wil maar geschiedt in mij
en in al uw schepselen:
niets anders verlang ik, mijn God.

Ik leg mijn leven in uw handen,
ik geef mij aan U, mijn God,
met heel de liefde van mijn hart,
omdat ik u bemin,
omdat het voor mij een noodzaak
van liefde is mij te geven,
mij zonder voorbehoud op U te verlaten,
met een oneindig vertrouwen:
want Gij zijt mijn Vader.

(Charles de Foucauld)

We gaan door met trainen omdat het ons goed doet, zowel geestelijk als lichamelijk. Niet wetende waarvoor we nu precies trainen en of ik in oktober wel zal kunnen gaan. We zien wel. De route die we mogelijk gaan lopen heet: Camino es la meta – de weg is het doel. Ik ga dus maar verder op die weg, met mijn hand in de Zijne. Ik ga door met het lespakket op school, op een andere manier dan gepland, dat wel. Doen wat en waar ik kan. En ik ga verder met de foundation steunen en dus helpen. Ik heb nu nog meer tijd om acties te ondernemen. Elk nadeel heb zijn voordeel.

Want ’t giet zoas ’t giet. Deo Volente, gaan we moedig voorwaarts.