Wondere wereld
“Voorbij Heart Break Hotel begint het grote niets, alleen nog zee, zand, slenken, een paar hongerige vogels en jij…..”
Voor de laatste dag op dit eiland staat er nog 1 etappe te doen, al is deze niet volgens het boekje. Overigens vinden we dat wel gek want dat had eigenlijk wel gemoeten. Als we de balans van afgelopen week opmaken stellen we vast dat de schrijver van het Wadden boekje niet de mooiste routes heeft gekozen van dit eiland. Gelukkig hadden we tijd om ook de trage tochten te lopen. Nu hebben wij het gevoel toch niets te hebben gemist.
We hebben vandaag nog de fietsen dus gaat het op die manier naar de ingang van de Boschplaat. Verder fietsen kan, maar niet met het soort fiets dat wij bezitten. De Boschplaat is een prachtig beschermd Europees natuurreservaat van 50 km 2 en ligt aan de oostkant van Terschelling vlakbij ons dorp Oosterend. Het bijzondere natuurgebied is opgericht in 1910 en is sinds die datum in beheer bij Staatsbosbeheer. Het is het grootste natuurreservaat van Nederland. Heel vroeger was de Boschplaat een zandplaat. Deze enorme zandplaat was gescheiden van het eiland. Tussen 1700 en 1800 vergroeide de zandplaat langzaam met Terschelling. Sinds 1970 is De Boschplaat een officieel Europees Natuurreservaat. Aan de westkant van dit gebied tref een mooi berkenbos. Hier liep de Wadden Wandeling wel door heen. Dit bos is het grootste natuurlijke bos van alle Waddeneilanden. De Boschplaat is een bijzonder wonderlijk landschap zo op het end van het eiland. Wat een rust en weidsheid. In het voorjaar vast ook bijzonder met alle broedende vogels. Zo heeft elk jaargetijde wat anders.
We lopen 4 km richting de vuurtoren van Ameland. Het ijkpunt blijft continue in het zicht. Aan de linkerhand de bijzondere (hoge) duinen en aan de rechterhand de slinken die zich op dit moment vullen met het zeewater van het wad.
We lopen ook nog een stuk langs de Noordzee maar het zandstralen bevalt niet zo heel goed. Het zand zit bij thuiskomst echt overal.
Het is uiteraard een machtig gezicht, de zee in de storm. Het bulderen zwelt aan tijdens een bui en het horen en zien vergaat je. Heb ontzag!
Na regen, hagel, windstoten, zon, zandstralen en forse buien met van alles tegelijk, keren we na 10 km lopen (zwoegen) terug bij onze fiets. Ook op de fiets blijven zitten is vandaag een uitdaging maar het lukt meestal. We vinden vandaag wél het monument van Sil.
Toch leuk! We brengen de fietsen weg en lopen de laatste km op het eiland. Morgen weer naar huis. We hebben de volgende halte al in zicht gehad. Ameland we komen er aan. Voor nu stellen we vast: Terschelling is mooi. Maar van de 3 die we hebben gezien niet de mooiste. Naar onze smaak dan hè. Ik houd onze ranking nog even voor me totdat we alle eilanden hebben gehad. 😊 Spannend, wat gaan we nog meer beleven?!
