Zo is er altijd wat

Nadat we gisteravond erg verwend zijn door de hotelmevrouw gaan we ook vanochtend weer met frisse moed op stap. Trouwens, gister bij het diner worden we bij het enige tafeltje aan de enorme haard geinstaleerd. Want dames die zo de elementen trotseren hebben dit verdiend, krijgen we te horen. Zo zitten we dan in de prachtige opkamer in het oude hotel/ landhuis. Waar eens een dokter van het AZG woonde. Toch bijzonder in deze sfeer te zijn als arbeidersdochter.
Het voelt als ernstige luxe.
We slapen als roosjes en genieten van een heerlijk ontbijt.

Dan sjorren we onze rugzakken weer op en lopen Appingedam tegemoet. Het waait nog hard maar de zon schijnt uitbundig. Wat ziet de wereld er met de zon toch altijd vrolijker uit.
Appingedam, nooit geweten dat het een historische plaats is met pakhuizen, monumenten en een rijke geschiedenis. Zelfs meneer Napoleon is hier met zijn troepen geweest.
Als we over een bruggetje lopen doe ik achteloos mijn hand langs mijn oog en waait mijn linker lens er uit. We zoeken nog even, samen met twee fietsers en moeten constateren: met recht een verloren gewaaide zaak. We halen bij de drogist maar gauw een goedkoop wegwerp(waai) lensje en zo kunnen we de dag toch nog redelijk helder tegemoet kijken. Aoltied wat!

Ach, Appingedam blijft er er een mooi plaatsje onder met de mooie boogbruggetjes, het oude raadhuis met kerk en natuurlijk de niet te missen hangende keukens. Houten uitbouwsels boven het Damsterdiep. Ik vergaap me een beetje, omdat ik echt niet wist dat dit zo’n mooi plaatsje was.
We bezoeken nog even de moeder van een vriendin van Hetty. Ze is blij verast om ons even te zien. Pelgrims op zoek naar een bakkie thee. Even gezellig samen zijn.
Dan gaan we verder richting Delfzijl. De route is deze keer helemaal door de bebouwing. Wel een heel eind via het jaagpad van het Damsterdiep. Mooi hoor om te lopen en zo te ontdekken.
Mijn eerste indruk van Delfzijl is nog niet zo, veel industrie? We gaan het een volgende keer weer verder ontdekken.
Nu 3 dagen achterelkaar gelopen, mijn wandelcoach (van Bas vd Goor) vindt het nu al te veel voor nu, dus laten we het niet forceren. Helaas dus beste lezers, ook jullie zullen weer moeten wachten op het vervolg verhaal. Wij hopen in ieder geval dat het weer snel zal zijn.
Zodat we weer eens wat nieuws te vertellen hebben.