Zoals de wind waait, waait mijn plasje

De wind bulderde vannacht rond ons appartement en als de wekker ons roept gaan we direct maar het weerbericht bekijken. Het ziet er grijs uit en er zal wat regen komen. Na 11 uur, is de voorspelling, dan wordt het droger. Dus sukkelen we rustig aan tijdens het ontbijt en nemen nog maar een koffie daarna. Rond 10 uur richting Anna Paulowna, waar de trein vertrekt. Als we net zitten kunnen we weer gaan staan want we zijn binnen 5 minuten in Schagen. Daar verder met de bus naar ’t Zand. Dan de vlotbrug over en al vrij snel de dijk op. Prachtig uitzicht op de polder en de landerijen. Het weer valt best mee! Ja het is grijs maar droog. En warm is het zeer zeker niet maar als je loopt krijg je het vanzelf warm. Maar die wind…….. Pffff, waai, woei, woeide, gewaaid.
Het buldert rond je hoofd en binnen een straal van 1 meter kunnen we elkaar zeker niet verstaan. Ach, er hoeft ook niet veel gezegd soms. Na het passeren van een eeuwenoude eendenkooi nog een sanitaire stop en verder maar weer.
We eten een broodje, verscholen achter een sluishuisje bij Oude sluis en gaan daarna opnieuw een dijkweggetje op. Zuslief bovenop de dijk “want dan zie ik veel meer” en ik onderaan op de weg, “want daar is het lekker warm”.
Aangekomen in Anna Paulowna tijd voor een warm kopje koffie. Wisten jullie dat Anna Paulowna eigenlijk geen dorp is? Gewoon de naam van een drooggelegde polder, vernoemd naar een Russische prinses die getrouwd was met koning Willem 2. Nou het is maar dat je het weet, en…. niet weer vergeet. We denken wel steeds, dit is het grootste aaneengesloten bollengebied van Nederland dus toch in het voorjaar nog maar eens een etappe overdoen? Volgens het boekje zijn de velden dan adembenemend mooi. Het boekje meldt over het najaar dat het dan dorre vlakten zijn. We zijn het er niet mee eens. De kleuren zijn nu ook mooi; de ingepote vlakken, de strodekbedjes, de afgemaaide lelievelden en vergeet de prachtige dahliavelden van vandaag niet. Ieder seizoen zijn charme, zeker weten. En die afwisseling van de seizoenen, zo mooi, te weten: Hij gaat verder, heeft een plan. Het gaat door! Ook al zien wij soms nog niet goed hoe, maar het komt goed.

Zo rijden we terug naar ons plekkie.
Daar is inmiddels een nieuwe vaatwasser aangekomen; hoera! En voor de aardigheid twee zakjes bloembollen, zodat we nog eens terug denken aan deze vakantie. Tip van onze huisbazen is, als de bollen thuis boven de grond staan dat wij dan samen even bakkie gaan doen. Nou dat moet vast goed komen. Wel een lief gebaar toch?

Even later laten we ons nog even naar zee waaien en zijn onder de indruk. Daar waar de vorige dagen de zee nog wel 500 meter van de kust was, is hij nu woest kolkend aanwezig vlak bij de strandopgang. Golven zo groot als wij zelf. Brrrrrrr.

Dan gaan we lekker eten bij de overburen. Heerlijk vispannetje en dito toetje. We toasten op een bijzonder moment, juist vandaag. Dankbaar zijn we, Hij is er bij!

Over de titel van de dag? Daar gaan we het verder niet over hebben………